________________
૧૧૦ ]
શ્રી ભક્તપરિણા પન્ના कोहाईण विवागं नाऊण य तेसि निग्गहेण गुणं। निग्गिण्ह तेण सुपुरिस ! कसायकलिणो पयत्तेणं ॥ जं अइतिक्खं दुक्खं जं च सुहं उत्तमं तिलोईए। तं जाण कसायाणं वुड्डिक्खयहेउअं सव्वं ॥१५२॥ कोहेण नंदमाई निहया माणेण परसुरामाई । मायाइ पंडरज्जा लोहेणं लोहनंदाई ॥ १५३ ॥
વળી ક્રોધ આદિ કષાયેના વિપાકને જાણીને તેના નિગ્રહના ગુણને તું સમજ. આ કારણે સુપુરૂષ! પરમજ્ઞાની પુરુષોએ ફરમાવેલ વિધિપૂર્વકના પ્રયત્નથી કષાયપ કલેશને તું શીદ્ય નિગ્રહ કર.
૧૫૧ ત્રણેય લોકમાં જે અતિ દારૂણ દુઃખ છે, તે સઘળાનું એક અને અનન્ય કારણ ક્રોધાદિ કષાયોની વૃદ્ધિ છે. તેમજ સમસ્ત જગતમાં જે ઉત્તમ સુખ છે, તે સર્વને હેતુ કષાયને ક્ષય છે. ૧૫ર
ક્રોધ આદિ એક એક કષાયની આધીનતાના વેગે અનેક પ્રકારના અપાયોને સંભવ છે. આ વસ્તુને અંગે શાસ્ત્રોમાં આ મુજબના દષ્ટાંત પ્રસિદ્ધ છે “કોધથી નન્દ આદિ, માનથી પરશુરામ વગેરે, માયાથી પાંડુ આય અને લોભથી લેભનન્દી આદિ નાશને પામ્યા.”
* ગાથા ૫૩ થી શરૂ થયેલ હિતશિક્ષાને ગુરૂદેવે શિષ્યને ઉદ્દેશીને આપી છે. તે અત્ર પૂર્ણ થાય છે.
