________________
४८ ]
मुणिवीरसेहरविजयविरइअ- गाथा ३३१ तः णेगा सुद्धगवेसगा अदुइआ, वेरग्गवारंणिही; गीयत्थुग्गतवा सुसंजमरया, सिद्धंतपारंगमा । विज्जद्दी उबएसदाणकुसला, उक्किटुचायासिआ; गच्छे जस्स मुणी जयउ तिजगे, सो पेमसूरी सया ॥३३॥
(सद्दूलविक्कीडिअं) वच्छल्लंबुणिहीहि गंथकरणे, हं जेहि संपेरिओ; गंथो एस किवाअ जाण रइओ, मे जेहि संसोहिओ । भूयासं जइ हं सहस्मवयणो, सेलाउगो तो वि या वण्णे ण चयामि जाणुवकिइं, ते पंतु अम्हं गुरू ॥३३२।।
(सदूलविक्कीडिअं) सेअस्सऽस्सऽद्धिहत्थि-द्दिअ२४१०मिअ वरिसे, वद्धमाणाववग्गा; सुण्णाकूवारणंद-ऽप१९४०पमिअवरिसे, विक्कमाइच्चभूवा । मासे ही फग्गुणक्खे. परमगुरुजणी, पुण्णिमाए तिहीए; वारे भोमाभिधाने, दुइअचरणगे, उत्तराफग्गुणीभे ॥३३३॥
(सद्धरा) लग्गे मयराभिक्खे, कण्णारासिट्रिअम्मि चंदम्मि । कुम्मामिहरासिम्मि य, आइच्चदसस्ससूनूसु ॥३३४॥
(पच्छाज्जा) सुक्कस्सेसाभूसु, मेसगएसु सणिम्मि वसहठिए । गुरुमंगलेसु कक्क-त्थेसु तुलाअ उण. राहुम्मि ॥३३५।।
. (पच्छाज्जा) पालिताणे णयरे, वासे मुणिसरगहावणी१९५७संखे । बहुलाए छट्ठीए, तिहीअ मासम्मि कत्तिए दिक्खा ॥३३॥
(पच्छागीई)
