________________
૪૧
કર્મબંધ ધારો કે તમે કહ્યું તેમ એક કર્માણના જથ્થાને રહેવાને કાળ એક હજાર વર્ષને નકકી થયે છે તે તેમાંના ધારે કે દસ વર્ષ તે તે કર્માણુ શાન્ત જ પડી રહે. ત્યાર પછીના બાકી રહેતા કાળમાં પોતાને જે સ્વભાવ નિશ્ચિત થએલો હોય તેને પ્રગટ કરે.
તમને આ વાત દાખલો આપીને સમજાવું. માણસ કેરીને રસ ખાય છે. હવે તે રસ પેટ ભરીને ખૂબ-ખાધે. આ અતિ રેકના કારણે તેને અવશ્ય વાયુ થવાનો છે. પરંતુ કેરીને રસ પેટમાં જતાંની સાથે વાયુ થતો નથી. બે અઢી કલાક તે રસ એમને એમ પેટમાં પડી જ રહે છે. ત્યાર પછી જ વાયુનું અજીર્ણ થાય છે.
મિત્ર, કર્માણને તમે એક પ્રકારને ટાઈમ બોમ્બ જ કલ્પી લે. બોમ્બ ફોડવાના સ્થાને ટાઈમ બમ્બ ગોઠવી દીધા પછી એ તરતને તરત ફૂટતું નથી પરંતુ જે સમય નક્કી કરી રાખેલે હેય તે જ સમયે-કલાકે, બે કલાકે, કે પાંચ કલાકે–તે ફૂટે છે.
હવે તમે એ વાત સમજી ગયા હશે કે કર્માણનો જીવાત્મા ઉપર રહેવા માટે જેટલા કાળ-નિર્ણય થાય છે તેના બે વિભાગ પડે છે. તેમાં કેટલાક કાળ શાન્તિને કાળ રહે છે અને બાકીને કાળ સ્વભાવને પચે બતાડવાને કાળ હોય છે.
કર્માણ એટલે ટાઈમબેમ્બ. કેટલાક સમય શાન્ત પડી રહેતે, અને પછી ધડાકા સાથે ફાટી નીકળતા.
૩૩ અબાધાકાળ
