________________
(૫૦). દશાદેશાવાડ, દેશાવાડ, અગ્રવાલ, ગુર્જર, ભાગૈરવાલ, દદુ પુષ્કરવાલ, ઐતિવાલ, હરસોરા, સુરરવાલ, પીલીવાલ, ભુંગડા, ખંડાઈલવાલ, લાડવાણિયા, લાડવા, દેહીલવાલ, કેહદરવાલ, સેહેરવાલ, જાએલવાલ, માનતવાલ, કાટીવાલ, કેરટાવાલ, ચેહેત્રાવાલ, સોની, સેજવાલ, નાગર, ભાડ, ઢ, જુલહેરા, કપિલ, ખડાયતા, બરૂરી, દશોરા, બાંભડવાલ, નગુદ્રા, કરબરા, બગીવરા, મેવાડા, નરસિંગપુરા, ખાતરવાલ,
છરણવાલ, ભારવાલ, આરચિતવાળ, બાબરવાલ, શ્રીગેડ, ઠાકરવાલ, પંચમહાલ, હરવાલ, સીરકેરા, બાઈસ, સુખી, કવાલ, વાયડા, તેરેટા, બાતબરગી, લાડીસાકા, વેદનારા, ખીચી, ગુરા, બાહાહર, જાળા, પદમેરા, મેહેરી, ધાકરવાલ, મંગોરા, ગએલવાડ, તેરાટા, કાકલિયા, ભારીજા, અડોરા, સારા, ભુંગરવાલ, મંડાહુલ, બાપુમા, બાગ્રીઆ, ડીંડોરીયા, બરવાલા, સોહારવાલ, નાગેરી, વડનગરા, માંડલિયા, અને પાંચા વગેરે ચોરાશી જાતના વાણિયાઓ ઘણાખરા તે પિતાના ગામ, ગોત્ર, સાખ વગેરેના નામથી પ્રસિદ્ધ ગણાય છે. એશા નગરીમાં રહેનાર ક્ષત્રિય હતા તે જૈને થયા ત્યારે ઓશવાળ ગણાયા. શ્રી જિનદત્તસૂરિએ સવાલાખ રજપૂતને જન બનાવ્યા. શ્રી જિનદત્તસૂરિએ મોઢેરાના દશહજાર રજપૂતને જૈન બનાવ્યા. જેઓ હેરાના હતા તેઓ પરદેશમાં જવાથી મોઢ વાણિયા ગણવા લાગ્યા. જિનદત્તસૂરિના પહેલાં મોઢેરામાં મોઢ વાણિયા જેની હતા. વિક્રમ સંવત ૨૧૭ બસો સત્તરમાં લોહાચાર્ય અગ્રેહા નગરના લોકોને જૈન ધર્મમાં લીધા તેઓ અગ્રેહા નગરના રહેવાસી હોવાથી અગ્રવાલ તરીકે પ્રસિદ્ધિને પામ્યા. હિન્દુ સ્થાનમાં અગ્રવાલ વાણિયાની વિશેષ વસ્તિ છે. તેમાંના કેટલાક જૈન, છે અને કેટલાક બસો વર્ષ લગભગથી વૈષ્ણવ વગેરે ધર્મમાં દાખલ થયા છે. વીશા શ્રીમાલી વાણિયા પૂર્વે મારવાડમાં શ્રીમાલનગર અને ભાવ કવિના વખતથી ભિન્નમાલ તરીકે પ્રસિદ્ધ પામેલા નગરમાં
