________________
૩૬
પડિમાના શુભ અભ્યાસથી અનુક્રમે “સર્વ વિરતિસંયમને” અધિકાર પ્રાપ્ત થાય છે. પાંચ મહાવ્રતાદિકને એમાં સમાવેશ થાય છે. એ ગુણ સ્થાનક છઠું પ્રમત્ત નામે ઓળખાય છે. લીધેલાં મને હાવત વિગેરે જે સાવધાનપણે સાચવી તેમની શુદ્ધિ અને પુષ્ટિ કરવામાં આવે છે તે પરિણામની વિશુદ્ધિથી “અપ્રમત્ત નામે સાતમું ગુણ સ્થાનક પ્રાપ્ત થઈ શકે છે, પણ જે ઉક્ત મહાવ્રતાદિકની ઉપેક્ષા કરી સ્વચ્છેદ વર્તન કરવામાં આવે છે તે પરિણામની મલીનતાથી પતિત અવસ્થાને પામી છેવટ મિથ્યાત્વ નામના પ્રથમ ગુણ સ્થાનકે જવું પડે છે, તેથી જ દીર્ઘદ્રષ્ટિ થઈને જેને સુખેથી નિર્વાહ થાય તેવાં વ્રત ગ્રહણ કરવામાં આવે તે તેથી પતિત થવાને પ્રાયઃ પ્રસંગ આવે નહિ. “સ્વ સ્વ શક્તિ મુજબ બની શકે તેટલી ધર્મ કરણ કપટ રહિતજ કરવાની જિનેશ્વર ભગવાનની આજ્ઞા છે.” એવી અખંડ આજ્ઞાનું ઉલ્લંઘન કરવાથી હાની જ થાય છે. ઉક્ત આજ્ઞાનું આ રાધન કરવામાંજ સવે હિત સમાયેલું છે. કદાચિત સરલ ભાવથી સર્વ સંયમ આદર્યા બાદ તેને યથાયોગ્ય નિર્વાહ કરવાની તાકાત જણાય નહિ તે શુદ્ધ બુદ્ધિથી સદ્ગુરૂ સમીપે ખરી હકીકત જાહેર કરીને ગુરૂ મહારાજ પરમાર્થ દષ્ટિથી જે હિતકારી માર્ગ બતાવે તેનું નિર્દભપણે સેવન કરવામાં જ ખરૂં હિત રહેલું છે. દંભ યુક્ત સર્વ સંયમ કરતાં દંભ રહિત દેશ સંયમ (આણુવ્રતાદિક) નું પાલન કરવું જ વધારે હિતકારી છે. તેથી ગુરૂ મહારાજ તેમ કરવા કે બીજી ઉચિત નીતિ આદરવા કહે તે આત્માર્થી જનને અવશ્ય અંગીકાર કરવા ગ્ય છે. કેમકે સદગુરૂ મહારાજ આપણું એકાંત હિત ઈચ્છનારાજ હોય છે.
