________________
ન વહોરાવવું, ફીજમાં પડેલો ફીજમાંથી બહાર
અને ફીજ ઉપર પડેલો પદાર્થ પણ ન વહોરાવવો.
વર કાઢેલો
આહાર જે પાત્રમાં છે એ પાત્ર આધો પાછો કરી શકાતો હોય તો એ પાત્રમાંથી જ આહાર વહોરાવવો બીજા પાત્રમાં લઈને નહીં. એ પાત્ર મોટું હોય તો બીજા પાત્રમાં લઈને વહોરાવે એ સમયે એ પાત્રમાં થોડો પદાર્થ રહેવા દેવો. કદાચ બધો વહોરાવી દીધો હોય તો એ પાત્રને ગૃહસ્થે પોતાના ઉપયોગમાં લઈને પછી ધોવા મુકવું જોઈએ. તરલ પદાર્થના છાંટા ન પડે એ રીતે એ આહાર વહોરાવવો. શાકર, લાડુ, ગોળ આદિ પદાર્થના દાણા-કણિઓ નીચે ન પડે એ રીતે વહોરાવવું. મિઠાઈ આદિ જે પદાર્થ વહોરાવવો હોય એ થાળી આદિમાં વધારે પ્રમાણમાં લાવવા. એક મહારાજ ગોચરી ગયા ત્યારે એક જ ઘરથી ૩૨ લાડવા વહોરી લાવ્યા. તો એ વ્યક્તિએ કેટલાં લાડવા લાવ્યા હશે. મહારાજ એક વહોરશે એટલે ડબામાંથી એક જ લાડવો લાવવો એ વિધિ બરોબર નથી. ચાલે ત્યાં સુધી તો એ ડબ્બો જ લાવવો નહીતર થાળીમાં વધારે પ્રમાણમાં લાવવાં જોઈએ.
રસોઈ બની હોય કે ન બની હોય તો પણ ઘેર પધારેલા મહારાજને "પધારો" "પગલાં કરો" એમજ કહેવું. પછી ઘરમાં જે કોઈ ઘી, શાકર, ખાખરો આદિ તૈયાર હોય એ પદાર્થ વહોરી લાભ આપવા પ્રાર્થના કરવી પણ એમ ન કહેવું કે "મહારાજ જોગ નથી" અથવા "થોડી વાર પછી પધારજો" આદિ વાયો ન કહેવા.
શ્રાવકે ગરમપાણી રોજ વાપરવું જોઈએ. જેથી મહારાજને શુદ્ધ પાણી વહોરાવવાનો લાભ મળી શકે. પાણી ત્રણ ઉકાળાથી પુરેપુરુ ઉકાળવું જોઈએ. ગામમાં મહારાજ પધાર્યા અને કોઈ ગરમ પાણી પીનાર નથી તો સહુથી પહેલાં ગરમપાણીની વ્યવસ્થા
