________________
સુખના ગધને પણ પામી શકતા નથી. અબ્રહ્મચર્યા–વ્યભિચારી જીવનથી તેઓ પોતે જ પોતાના ભવિષ્ય ઉપર સખત ફટકા મારે છે અને પિતાની સંતતિનું પણ સત્યાનાશ વાળે છે. વિષયાસક્ત જનની સંતતિ પણ નિર્માલ્યપ્રાય બને છે, જેથી તે તેમનું પિતાનું જ ભલું કરી શકતી નથી, તે પછી પરનું ભલું કરવાનું તે કહેવું જ શું ?”
બ્રહ્મચર્યનું ખરૂં બળ. પરંતુ જેઓ ઉક્ત સઘળા વિકારેને વશ નહિ થતાં તેમને સંયમ વડે જીતી લે છે તેઓ પોતાનું જીવન નમુનેદાર બનાવી શકે છે. વિદ્યાર્થી જીવનમાં તેઓ બહુ સારે વિદ્યાભ્યાસ કરી શકે છે અને તેને ઉત્તમ આચાર વિચાર વડે સાર્થક-સફળ કરી શકે છે. ઉત્તમ પ્રકારના આચાર વિચાર વડે તેઓ ઉત્તમ આત્મબળ-ચારિત્રબળ સંપાદન કરી શકે છે અને એવા ઉત્તમ આત્મબળ-ચારિત્રબળવડે ખરેખર સ્વ૫ર હિત-શ્રેય સાધી શકાય છે. બાહ્ય લક્ષ્મી તે તેની દાસીજ થઈ રહે છે, જ્યારે જ્ઞાનાદિક ખરી લક્ષ્મીજ તેને પરમ પ્રિયા હેય છે. યદ્યપિ આવા આત્મસંયમી સાધુ જને યશકીતિની દરકાર એાછીજ કરે છે તે પણ સહુ કે તેમનાં ગુણત્કીર્તનકરવા લલચાય છે અને તેમની કીતી જગતમાં ગાજી ઉઠે છે. બ્રહ્મચર્યનું દઢ સેવન કરવાથી સંક૯૫શક્તિ એવી તે દઢ થવા પામે છે કે તેના નિશ્ચયબળને ડગાવવા કેઈ સમર્થ થઈ શકતું નથી અને એવા દઢ નિશ્ચય બળ ઉપર જ સકળ કાર્યસિદ્ધિને આધાર રહે છે, એ જ્ઞાની પુરૂષને સ્વાનુભવ છે. વાસ્તવિક રીતે જોતાં અવ્યભિચારી-નિર્દોષ જીવન જીવવું એજ શુદ્ધ બ્રહ્મચર્ય સમજવાનું છે. એવું શુદ્ધ બ્રહ્મચર્ય જીવન જીવે તે પવિત્ર સ્ત્રી પુરૂષોની જ બલિહારી છે. તેમને સહસશ ધન્યવાદ ઘટે છે. “ અબ્રહ્મ સેવન યા વિષયાસક્તિ અથવા વ્યભિચારી જીવન જ સકળ આપદાઓનું મૂળ છે.
