________________
૧૧૬
જૈનધમ અને માંસાહાર પરિહાર
એના ચરણે નમાવ્યા તે આમ ખૂબ ભક્તિભાવ બતાવી આકષણ જમાવ્યું. પરિણામે ખાટા ભક્તિ–સંબંધ વધારી ગુંડાએ સાધ્વીને ફસાવી ને પછી એ એની પત્ની બનીને જ રહી ગઈ. અને સાધ્વીએ દૂર દૂર અનાય` દેશેામાં વેચી દેવાની તે। આપણે વાત કરી ગયા છીએ.
""
આવા કારણાએ જ શાસ્ત્રકારાને આજ્ઞાદેવી પડી હતી કે આત્મરક્ષણની, રાત્રિભાજનની, કંદમૂળ વાપરવાની, રાજાની ખુશામત કરવાની, રાત્રિએ બહાર જવાની, અગ્નિએ તાપવાની, જોડા પહેરવાની કે એવા પ્રકારની પરિસ્થિતિમાં મૂકાવુ પડ્યું હાય તે। પ્રથમ એવી પરિસ્થિતિને અનુકૂળ બનીને પણ શરીર બચાવવું. એ હશે તે પ્રાયશ્ચિત્ત લઈ વિશુદ્ધ બની શકાશે ને ફરી સંયમધનું પાલન થઈ શકશે. બાકી સમભાવપૂર્વક ધાર કષ્ટ આવે મૃત્યુને ભેટવા જેટલા જે વીર હાય એ ઉત્સગ મા તે જ વળગી રહે. આવી પરિસ્થિતિમાં સ્થિર બનેલા મુનિએ જીવનના ભાગે પાર ઉતરી શકવા હતા પણ જેએ પેટ અથે જ ઘુસ્યા હતા એ માંસ ન ખવાય એમ માની નહાતા ખાતા પણ પછી પરિસ્થિતિએ એમને લાચાર બનાવ્યા અને એને સ્વાદ લાગતાં, એ એના પાછળથી પક્ષકાર બની ગયા હતા; જેમ ગુંડાઓને પીટનાર પેલી સાધ્વી રાજના ભક્તિ સહવાસથી એમાં ફસાઈ ગઈ હતી તેમ. ત્યાં એવાઓને શે દોષ કાઢી શકાય ?
આજે ભયંકર માંધવારી છે ને તેને અંગે કેટલાક દૂષણા ઊભાં થયાં છે પણ એને બાદ કરતાં આજે સભ્યતા, સમજ, સલામતિ, સહકાર ભાવના, સંગઠન, સુખ સગવડના સાધને, વિહાર–પ્રવાસની સુગમતા અને સ્વતંત્ર વિચારણા ઉપરાંત આજે હિંસાનું પ્રમાણ વધ્યું હશે એ માની લઈએ તે પણ કરુણા–યા અને માનવતાને જે વિકાસ થયા છે એ દૃષ્ટિએ આજને યુગ ઘણા ડિયાતા છે, તે એથી જ વિહારમાં એકલવાયી હાવા છતાં કાઈ પણ સાધ્વી સામે
