________________
૧૧૫
ઉપસંહાર વાર ઉપદેશ આપવાના બહાને મુનિઓને રાત્રે રાણીવાસમાં લઈ જવામાં આવતાં ને પછી વૃદ્ધ મુનિઓને રજા આપી યુવાન મુનિઓને રાણીઓ સાથે ભોગ ભોગવવાનું દબાણ કરવામાં આવતું. જે ઇન્કાર કરતા તેમનું તે આવી જ બનતું. આથી જીવન બચાવવા જે એમાં પડતા એમને નિર્દોષ માની અલ્પ પ્રાયશ્ચિત્ત આપવામાં આવતું. તો કઈ વાર સહેજ દોષ જણાતાં મુનિઓના હાથ–પગ કાપી નાખવામાં આવતા. આ વાંચીને તે હૈયું જ કમકમી ઊઠે છે. આવી ભયંકર પરિસ્થિતિઓમાં મંત્ર, તંત્ર, જાદુ, જ્યોતિષ, મૂઠ, મારણ, દેવદેવીઓની આરાધના વગેરેને પાપમૃત કહેવામાં આવેલ હોવા છતાં—એને આશ્રય લે પડતે ને એ રીતે શ્રમણ-શ્રમણુઓનું તથા સંધનું રક્ષણ કરવું પડતું.
અને સાધ્વીઓને તો જે ત્રાસ આપવામાં આવતો એ વાંચીને તો આજ પણ હૈયું રડી પડે છે. ગુંડાઓ-લૂંટારાઓ રસ્તામાં એમની હાંસી ઊડાવતા ને ખૂબ પજવતા. ક્યારેક એમને નગ્ન કરી વસ્ત્રો પણ ઉપાડી જતા. આવી પરિસ્થિતિમાં હાથ, ચામડું તથા પાંદડાઓથી ગુહ્યાંગ ઢાંકવાની એમને સલાહ આપવામાં આવતી. કેટલીક વાર ગુંડાઓ ઉપાયોમાં પણ ઘૂસી જતા અને કેટલીક વાર સુંદર સાધ્વીએને ઉપાડી પણ જતા. જેથી ઉપાશ્રય એમને આખો દિવસ બંધ જ રાખવો પડત. આવા કારણે મુનિઓ તેમની સાથે રહેતા અને તક આ ગુંડાઓને સારી રીતે ફટકારતા. એક વાર એક સુંદર રાજકુમારીને ગુંડાઓ હેરાન કરતા હોઈ તેના મુનિ બનેલા બે મહારથી ભાઈઓએ તેમના ઉપાશ્રયમાં રહી ગુંડાઓને એવા ટીપી નાખેલા કે જેથી પછી એ એની તરફ લમણે વાળવાનું જ ભૂલી ગયેલા. કોઈ કઈ વાર સાધ્વીઓને પણ સ્વરક્ષણ અર્થે મારામારીમાં ઊતરવું પડતું. એક સાધ્વીએ રસ્તા વચ્ચે દંડાથી ગુંડાઓને સીધા કરેલા. પણ પછી એ ગુંડાઓના આગેવાનને ત્યાં જ એ સાધ્વી ગોચરી અથે જઈ ચડી. તે એ ગુંડાએ એનું ખૂબ સ્વાગત કર્યું. પિતાના બાળકને
