________________
આજ્ઞાને દીવા
૧૯૧
ઠાકરે ચઢાવવામાં જ આનંદૅ માને છે. કર્મની ઠાકર એટલે, શાંતિથી ઘર ચલાવતા હાઇએ ત્યાં જ આપણને સમાચાર મળે કે, ‘તમારા ભાઈ ખીમાર છે, તુરત આવે ! તમારા પુત્ર મેટરની હડફેટમાં આવી ગયા છે, સ્થિતિ ગંભીર છે, તુરત આવો ! તમે રવાના કરેલા માલ બગડીને ઉતર્યાં છે, માંડ આઠ આની પૈસા બંધ બેસશે, શું કરવું તે જણાવો ! તમારા જમાઇની હાલત બગડતી જાય છે, ઘેાડાક પૈસા તુરત જ માકલશે ત્યારે, આ બધી કર્મની ઠાકરા નહિ તેા. બીજું શું ?
છતાં ય આપણને તે પ્રિય લાગે છે. જાણે કે દૂષણી ગાયની પાટુ ! અરે, ઝણી ગાયની પાટુ તે તેના કરતાં અનેકગુણી વધુ સારી ગણાય. કારણ કે તેમાં તે પાટુ ખાતાં ય દૂધ મળે છે, જ્યારે કર્મીની પાટુને તેા વસુકેલી ગાયની પાટુ સાથે જ, ના....ના....ગધેડાની પાટુ સાથે જ સરખાવી શકાય, કે જે એકધારાપાટુમારના બદલામાં જીવને હિતકારી એવા કેાઈ તત્ત્વની ભેટ નથી જ મળતી.
અને તેમ છતાં તેમાંથી ઉગારી લેનારી જગત્રાતા શ્રીઅરિહંત પરમાત્માની આજ્ઞા આપણા હૈયે નથી વસતી. હૈયે નથી વસતી એટલું જ નહિ, પરંતુ જે ભવ્ય આત્માએ તે આજ્ઞાના દીવાના અજવાળે બેસીને પેાતાના સમગ્ર જીવનપ્રવાહને ઊધ્વગામી બનાવવાની સ્વ-પર શ્રેયસ્કર આરાધના કરી રહ્યા છે તેમના દર્શન પછી પણ આપણા અંતરમાં, તે આજ્ઞાના પ્રકાશમાં રહેલા પરમ સામર્થ્ય વિષે પૂરેપૂરી શ્રદ્ધા નથી જાગતી.
