________________
પરમાપકારી શ્રી અરિહંત
૧૬૫ ન નીકળવા માંડે, તે સમજવું કે આપણે હજી તેઓશ્રીને બરાબર ઓળખતા પણ થયા નથી. જેમણે જેમણે તેઓશ્રીને ઓળખ્યા છે, તે બધા જ પિતાના આત્માને ઓળખવાની શક્તિ મેળવી શક્યા છે. શ્રી અરિહંતની પૂરી ઓળખ સિવાય કઈ જીવ, કદી પણ પોતાના આત્માને પૂરેપૂરે ઓળખી ન જ શકે અને તે સિવાય સંસારના સ્વરૂપને ઓળખવાની તત્વદૃષ્ટિ તેનામાં ન જ પ્રગટી શકે. - જે પરમાત્માની ભક્તિ વડે, માનવી પોતાના આત્માને ઓળખવાને શક્તિમાન થાય છે, તે પરમાત્માના ચરમભવ સંબંધી કાંઈ પણ લખવાને, બલવાન, કે વિચારવાને ધન્ય પ્રસંગ તે જ પુણ્યાત્માઓને પ્રાપ્ત થાય છે કે જેમના સમગ્ર જીવન ઉપર તેઓશ્રીની ભક્તિનું જ વર્ચસ્વ હેય છે. ભક્તિવિહેણી દષ્ટિ વડે શ્રીતીર્થંકર પરમાત્માને ઓળખવાઓળખાવવાને પ્રયાસ, પ્રાણુવિહેણું દેહને ટકાવી રાખવાના પ્રયાસ સરખે, બલકે તેથી ય અધિક મિથ્યા ગણાય.
ચૌદ રાજલેકવ્યાપી સંસારના સકળજીનું શ્રેય જેઓશ્રીના હૈયામાં અહર્નિશ રમતું હોય છે, તે શ્રીઅરિહંત પરમાત્મા જ્યારે તીર્થંકર પ્રભુ તરીકેના ચરમભવને પ્રાપ્ત કરે છે, ત્યારે આખા વિશ્વનું હૈયું અનેરા હર્ષધબકાર અનુભવે છે, તે જ સાબિત કરે છે કે તેમનું હદય વિશ્વમય હેય છે. એટલે કે વિશ્વના નાનામાં નાના જીવની પણ એક્ષમાર્ગાનુકૂળ પ્રગતિ તેઓશ્રીને એટલી જ યથાર્થ લાગતી હોય છે કે જેટલી એક વિવેકી માનવીની લાગે. અને તેથી
