________________
૩૪૭
જમવાથી અને સાંકડા મુખવાળા પાત્ર વડે ખાવાપીવાથી લાગે છે.” આવું સાંભળી એ જણે રાત્રી ભેાજનની પ્રતિજ્ઞા લીધી. એક દિવસ શ્રાવક અને ભદ્રિક અને રાજકાર્યમાં જોડાયા. સવારે જમ્યા વગર ગયેલા અને સાંજે પાછા આવતાં સંધ્યા થવાથી ભાજનનુ અસુરૂ થયું. તેથી ભદ્રિકે ભાજન કર્યું નહિ. પણ શ્રાવકે વિચાર કર્યો કે હજી કયાં રાત્રિ પડી છે તેમ જાણી તે જમવા બેઠા, ત્યારે તેના મસ્તકમાંથી જી પડી. તેનું ભક્ષણ કરવાથી જલાદરના વ્યાધિ થયા. મરીને પહેલી નરકે ગયા. પેલા મિથ્યાત્વી રાત્રે સપના વિષવાળા અન્નને જમવાથી મૃત્યુ. પામી માજાર થયા અને ત્યાંથી પહેલી નરકે ગયા. ડ્રિંકના જીવ મૃત્યુ પામીને સૌધર્મ દેવલેાકમાં દેવતા થયા. પેલા શ્રાવકને જીવ ત્યાંથી નિકળી એક ગરીબ બ્રાહ્મણને ત્યાં શ્રીપુંજ નામે પુત્ર થયા. અને મિથ્યાદષ્ટિ તે તેના અનુજ બધુ થયેા. અહી ભદ્રિકના જીવે અધિજ્ઞાન વડે તેમની ઉત્પત્તિ જાણીને, તે બંનેને નિયમભંગનુ ફળ જણાવી પ્રતિબોધ આપ્યો, તેથી ખન્નેએ રાત્રિ લેાજન ત્યાગના નિયમ ગ્રહણ કર્યાં બ્રાહ્મણ માબાપે ભેાજનને નિષેધ કરવાથી ત્રણ લાંઘણ થઈ. ત્રીજી રાત્રે સાધવે તે નગરના રાજાના ઉદરમાં પીડા ઉત્પન્ન કરી અને જણાવ્યું કે રાત્રિ ભેાજનના ત્યાગવાળા શ્રીપુંજના હસ્તસ્પર્શથી આ પીડા શાંત થશે.. મત્રીઓએ તેને મેલાવ્યો, ત્યારે તે ઉંચે સ્વરે બોલ્યો કે મારૂ વ્રત સત્યરીતે મેં પાળ્યું હાય, તેા રાજાની પીડા મારા હસ્તસ્પર્શથી શાન્ત થાઓ. તત્કાળ પીડા શાંત થવાથી રાજાએ ૫૦૦ ગામ ઇનામમાં આપ્યાં. આયુ પૂર્ણ થયે અને ભાઇએ સૌધમે દેવ થયા. ત્યાંથી ચ્યવીને અનુક્રમે તે ત્રણે મેાક્ષ પામશે,
