________________
તેરમુ' :
: ૫૯ :
ભાવનાસૃષ્ટિ
તે અતિ માઠા અધ્યવસાયમાં મરણ પામ્યા હતા, એટલે મરીને સાતમી નરકમાં ઉત્પન્ન થયા.
આ બાજુ પુ ંડરિકે વિચાર કર્યાં કે સંસારમાં કંઇ સાર નથી, માટે મારા બધુએ જે આધે-મુહુપત્તિ અશેાક વનમાં વૃક્ષની ડાળે લટકાવ્યાં છે, તે લઇને ગુરુ પાસે જઉં અને ચારિત્ર અંગીકાર કરીને મારા આત્માનું કલ્યાણુ કરું. પછી તે અશોકવનમાં ગયા અને ત્યાંથી આધેા-મુહપત્તિ ગ્રહણ કરીને ગુરુ સમીપે ચાહ્યા. ત્યાં ઉઘાડા પગે ચાલતાં રસ્તામાં કાંટા-કાંકરા વાગ્યાં અને લેાહીની ધારો થવા લાગી, છતાં તેનું મન સંચમથી પાછું ન હતું. છેવટે તે પ્રશસ્ત ધ્યાનમાં જ મરણ પામ્યા અને સર્વાંસિદ્ધ વિમાનમાં તેત્રીશ સાગરે પમના આયુષ્યવાળા દેવ થયા.
હું ચેતન ! આ રીતે અસંયમ અને સયમનાં પરિણામ જાણીને તું સંયમમાં સ્થિર થા અને આસવદ્વારશને રૂંધી નાખ.
૮. સવભાવના.
આસવને રોકનારા ઉપાયો સબંધી વિચારણા કરવી તેને સવરભાવના કહેવાય છે.
જેમકે—
હે ચેતન ! તું સમ્યક્ત્વવડે મિથ્યાત્વના નિરોધ કર; વ્રત–પચ્ચકખાણવડે અવિરતિને નિરોધ કર; પ્રબલ પુરુષાર્થવડે પ્રમાદને નિરા કર; ક્ષમાવડે ક્રોધના નિરોધ કર;
* આ કડકિ પુડરિકની કથા અહિં બહુ જ ટૂંકમાં આપેલ છે. આ કથાના સંપૂર્ણ વિસ્તાર જ્ઞાતાસૂત્રમાં છે.
