________________
તેરમું :
ભાવનારુષ્ટિ સમયે તમને હું મદદ કરી શક્યા હતા તે મને ઘણે આનંદ થાત, પણ દિલગીર છું કે મારા ઘરમાં તમને રાખી શકું તેવી જગા નથી. વળી હું બાળબચ્ચાંવાળો માણસ રહ્યો, એટલે મારે ચેતીને ચાલવું જોઈએ. જે હું તમને રક્ષણ આપવા માટે રાજને ગુનેગાર ઠરું ને જેલમાં જાઉં તે પાછળ મારાં હૈયાં છોકરાંનું શું થાય? માટે મહેરબાની કરીને બીજા કેઈ સ્થળે ગોઠવણ કરી લે તે સારું.”
કારભારીએ કહ્યું: “મારી મતિ મૂંઝાઈ ગઈ છે. હવે ક્યાં જવું તે સૂઝતું નથી, માટે અત્યારે તે તું જ રક્ષણ આપ.”
પર્વમિત્રે કહ્યું: “જે વાત સામાન્ય હતી તે હું તમને જરૂર મદદ કરત, પરંતુ આ રાજ્યને ગુને છે અને તેમાં પણ એક રાજકુંવરના ખૂનને સવાલ છે, એટલે આ વખતે મારાથી કંઈ પણ બની શકશે નહિ.”
કારભારીએ કહ્યું: “તે મારે શું કરવું, તેની કંઈ સલાહ આપ.”
પર્વમિત્રે કહ્યું: “હું તમને શું સલાહ આપું? મારું કહેવું તે એટલું જ છે કે કૃપા કરીને અહીંથી જલદી ચાલ્યા જાઓ અને કેઈ સલામત જગ્યા શોધી કાઢે.” આ કારભારીએ જોયું કે આ મિત્ર પણ સ્વાથી જ છે, એટલે તેની વિદાય લીધી. તે વેળા આંખની શરમ રાખીને પર્વમિત્ર થડે સુધી વળાવવા આવ્યું અને આંખમાંથી બે આંસુ સારતે બેલ્યો કે, “તમને હું રાખી શકતો નથી માટે અત્યંત દિલગીર છું.”
