________________
તેર: : ૨૯ :
ભાવનામૃષ્ટિ સ્થળે સંતાઈ રહીશ, માટે તું ખબરદાર રહેજે અને ઘરની સંભાળ રાખજે તથા રાજાના માણસે આવે તે આ છુપે ભેદ પ્રકટ ન કરતાં ગમે તે બહાનાં કાઢીને જવાબ આપજે.” આટલી ભલામણ કરી કારભારી ઊપડ્યા અને સીધા નિત્યમિત્રને ત્યાં ગયા.
નિત્યમિત્ર કારભારીને હાંફળાફાંફળા આવેલા જોઈ વિચારમાં પડ્યો, પરંતુ કંઈ પણ પ્રશ્ન પૂછે તે પહેલાં કારભારીએ જ કહેવા માંડયું કે, “મિત્ર! આજે મારા હાથે એક એવું કામ બની ગયું છે કે જેથી રાજાની ખફામરજી મારા ઉપર જરૂર ઊતરી પડશે. કદાચ તે મને પકડીને દેહાંતદંડની સજા પણ કરે. માટે મારું રક્ષણ કર.”
નિયમિત્રે કહ્યું: “વાત શું બની છે, તે તે કહો.”
કારભારીએ કહ્યું: “વાત એમ બની છે કે આજે રાજકુંવરને મારે ત્યાં જમવા માટે બેલા હતા, એટલે તે વિવિધ વસ્ત્રાભૂષણોથી સજ્જ થઈને આવ્યા હતા, પરંતુ તેનાં અતિ મૂલ્યવાન આભૂષણે જોઈને હું લલચાય અને તેનું મેં ખૂન કર્યું ! પછી તેનાં બધાં આભૂષણે ઉતારી લીધાં, પણ હવે મને રાજાને ડર લાગે છે, માટે મારે બેલી થા.”
નિત્યમિત્રે કહ્યું: “આ તે તમે ગજબ કર્યો ! કંઈ નહિ ને રાજકુંવરનું ખૂન? આવડે માટે ગુ છુ કેમ રહે?”
કારભારીએ કહ્યું: “ન થવાનું થઈ ગયું છે, મેં મોટી મૂર્ખાઈ કરી છે, પણ અત્યારે ભલો થઈને મારું રક્ષણ કર.”
નિત્યમિત્રે કહ્યું: “તમારું રક્ષણ હું કેવી રીતે કરી શકું?
