________________
તેર: : ૨૭ :
ભાવના ખર્ચ કરે છે અને ઉમદા ઈલાજ કરવાની તાકીદ આપે છે; અથવા તે જેશીને બેલાવી જેશ જેવડાવે છે અને કોઈ ગ્રહ નડતા હોય તે તેની શાંતિ કરાવે છે અથવા તે ભગતભુવાને બેલાવી દેરાધાગા કરાવે છે અને માન્યતાઓ માની તેના દુઃખને દૂર કરવાની ચેષ્ટા કરે છે, પરંતુ દુદત વ્યાધિ એ કેઈને મચક આપતું નથી અને જીવને ભયંકર યાતનાને, ભયંકર અસહાયતાને અનુભવ કરે પડે છે. આ છે સંસારની અશરણુતા! આ છે જીવનું અનાથપણું !
અને જરા–વૃદ્ધાવસ્થા જેર કરે છે, ત્યારે પણ આ જીવને કેણું બચાવી શકે છે? તે જ હાલત મૃત્યુ સમયની છે. કહ્યું છે કે
जहेह सिहो य मिगं गिहाय,
__ मच्चू नरं नेइ हु अंतकाले। न तस्स भाया व पिया य माया,
મિ ત મતિ છે ? જેમ કે સિંહ મૃગના ટેળામાં પેસીને તેમાં એકાદ મૃગને પકડીને ચાલતે થાય તેમ અંતકાળે મૃત્યુ પણ કુટુંબીજનેમાં કૂદી પડીને તેમાંનાં એકાદ જણને પકડીને ચાલતું થાય છે, ત્યારે તેની પત્ની, પિતા કે માતા કેઈ તેનું રક્ષણ કરી શકતાં નથી, માત્ર કાળ એટલે મૃત્યુ જ સાથે આવે છે.
આ અશરણ સંસારમાં સાચું શરણું કેવું છે?” એ જાણવા માટે અહીં ત્રણ મિત્રનું દૃષ્ટાંત રજૂ કરવામાં આવે છે.
ત્રણ મિત્રોનું દષ્ટાંત એક રાજાને કારભારી પિતાના કાર્યમાં કુશળ હતું અને
