________________
(૧૧૨). ઓછા આનંદની વાત નથી, ઘણા મનુષ્યને પિતાની ભૂલ સમજાતી નથી અને કદાચ સમજે તે તે સુધારતા નથી. હવે તે જાગ્યા ત્યાંથી સવાર ગણીને પિતાને માગ શરૂ કરો. તે તેને યોગ્ય લાગે. પૂર્વે સાંભળેલ અને તે પ્રમાણે વર્તન કરેલ વત, નિયમે, મનથી ગ્રહણ કર્યા. પિતાના સશુરૂ તરીકે વીર પરમાત્માને હૃદયમાં ધારણ કર્યા. કેઈ. પણ સજીવ દેહને આહાર ન કરવાનો નિયમ લીધે, નિર્દોષ મેલ આદિ ખાઈ આ જીવીકા કરવી. અને તે વરપ્રભુનું અહોનિશ સ્મરણ કરી આ જીવન પૂર્ણ કરવું એ નિશ્ચય કર્યો.
.
' 'ખરી વાત છે થડા વખતના પર મહાત્મા પુરૂષના : “સંગને બદલે મળ્યા સિવાય રહેતો નથી. કર્યું ક્યાંઈ જતું : નથી. સમ્યગદષ્ટિ તે સમ્યગૃષ્ટિ થડે પણ પ્રકાશડું પણ આવરણનું ઓછું થવું તે આ જીવને વિષમ પ્રસંગમાં પણ જાગૃત કર્યા સિવાય રહેતું નથી, તે જેને અપેનિશ સત્પરૂષને સંગ હોય છે, અહોનિશ સમ્યગદષ્ટિવાળી જાગૃત્તિ હોય છે, તેઓના આનંદનું–સુખનું અને સ્વરૂપસ્થિતિના ભાન વિષેનું તે પુછવું જ શું? તે તે અહેનિશ આનંદમાં ઝીલતાજ હોય છે.
મહાવીર પ્રભુ કહે છે ગૌતમ! હમણાં હું અહીં આવીને રહેલે છું. તે વાતની ખબર તે વાવમાં પાણી ભરવા અને નાન કરવા ગયેલા લેકેની વાતો ઉપરથી તેણે સાંભળી તેથી તેના આનંદનો પાર ન રહ્યો. “મારો ધર્મગુરૂ! મારે તારક નાથ! અહી આવેલ છે. જરૂર હું ત્યાં જાઉ, તેનાં દર્શન કરૂં અને મારું જીવન સુધારૂં.” આ લાગણીથી તે વાવમાંથી બહાર નીકળે. રસ્તામાં મને વંદન નિમિત્તે આવતા શ્રેણિક રાજાના ઘોડાના પગ નીચે દબાઈને તે દેડકે મરણ પામે. તેની ઈચ્છા
