________________
૨૫૮
શ્રી જિનભક્તિ-કલ્પતરુ મેરુપર્વત જે દેખાતું હતું. તેની ઉપરના લાંબા સુવર્ણ દંડ ઉપર મેટો ધ્વજ ફરકતું હતું તથા છત્ર અને ચામર વગેરેથી તે અતિશય દીપ હતો.
રથ જ્યારે રથ શાળામાંથી નીકળીને કુમારવિહાર (નામના શ્રી જિનમંદિરના) આંગણે આવ્યા ત્યારે ત્યાં મહાજને અતિ ઠાઠથી સ્નાત્ર-વિલેપન કરીને, પુષ્પહારઅલંકાર-આભરણ વગેરેથી શણગારેલી એવી મહાકદ્ધિથી યુક્ત શ્રી પાર્શ્વનાથ પ્રભુની પ્રતિમાને તે રથમાં પધરાવી. પછી તેની આગળ વાજિંત્રોના નાદથી આકાશને પણ પૂરતે તથા જેની આગળ યુવતીઓનાં ટોળેટોળાં નાચ કરે છે, વળી સામંત રાજાઓ, મંત્રીઓ વગેરે (સાજન) જેની સાથે ચાલે છે, તે તે રથ ત્યાંથી રાજમંદિર તરફ ચાલ્યા. જ્યારે તે રથ ત્યાં પહોંચ્યા, ત્યારે મહારાજા શ્રી કુમારપાળે સ્વયમેવ રથમાં વિરાજતી તે જિનપ્રતિમાનું પટ્ટાંશુક (રેશમી વસ્ત્રો) તથા સુવર્ણનાં આભૂષણ વગેરેથી પૂજન કર્યું અને તેની સામે અનેક પ્રકારનાં નાટ્ય (નૃત્ય) કરાવ્યાં. એ રીતિએ મહત્સવપૂર્વક આખી રાત્રિ પૂર્ણ કરીને, રથ જ્યાં સિંહદ્વારની બહાર નીકળે, ત્યાં અનેક ફરતી ધ્વજાઓવાળા પટમંડપમાં (તંબૂમાં) પ્રાતઃકાળે રાજાએ સ્વયમેવ ચતુર્વિધ સંઘ સમક્ષ રથમાં રહેલી તે જિનપ્રતિમાજીની ઉત્તમ પૂજા કરીને આરતી ઉતારી. પછી જેને હાથી જેડેલા છે, એ એ રથ ઠામ કામ બાંધેલા અનેક પટ્ટમંડપ (વસ્ત્રોના મંડપે)માં રિકાતે (પૂજાતે પૂજાતે) સઘળા નગરમાં ભમે.”
