________________
२४८
શ્રી જિનભક્તિ-કપત શબ્દ બેલે છે. ત્યારપછી ભગવંતને હાથમાં ધારણ કરી ભેરી, ભુંગળ (શરણાઈ) વગેરે વાજિંત્રેના અવાજ સાથે વાજતે-ગાજતે માતા પાસે લઈ જાય છે અને તેમને તેમને પુત્ર સેંપીને કહે છેઃ “હે માતા ! આ તમારો પુત્ર છે, પણ અમારે સ્વામી છે. અમને સેવકને તેમને જ આધાર છે.” પછી પ્રભુને રમાડવા માટે રંભા વગેરે પાંચ ધાની સ્થાપના કરે છે અને પ્રભુના પુણ્યથી આકર્ષાઈને તિર્યમ્ જાભક દેવે) બત્રીસ કોડ સેનિયા તથા મણિ, માણેક, વસ્ત્ર વગેરેની વૃષ્ટિ કરે છે. ત્યારબાદ તમામ દેવતાઓ પિતાને હર્ષ પૂરો કરવા માટે નંદીશ્વર દ્વીપમાં જાય છે અને ત્યાં આઠ દિવસને મંગલ મહત્સવ કરે છે. પછી સર્વ દેવે પિતપોતાના કલ્પમાં-સ્થાનમાં સીધાવે છે. દેવો તરફથી આવે જ ઉત્સવ પ્રભુની દીક્ષા અને કેવલજ્ઞાન સમયે પણ થાય છે.
ત્યાર પછી પૂજા રચનારની પ્રશસ્તિ ગવાય છે અને છેવટે શ્રી જિનેશ્વર દેવનું સ્મરણ કરતાં કહેવાય છે કે એક કાળે ઉત્કૃષ્ટ જિને એકસેને સિત્તેર હોય છે, પરંતુ વર્તમાન કાળે વીશ જિન વિચરી રહ્યા છે. જે અતીત અને અનાગત કાળને વિચાર કરીએ તે શ્રી જિનેશ્વર દેવેની સંખ્યા અનંત છે. આ બધા પ્રત્યે અમારે સરખે ભક્તિભાવ છે. છેવટે કહેવાય છે કે “જેઓ આ કળશ ગાય છે, તે આનંદ-મંગલવાળું ઘણું સુખ પામે છે અને સ્નાત્ર ભણાવનાર દરેકના ઘરે હર્ષનાં વધામણાં થાય છે.”
