________________
સ્નાત્રપૂજા
૨૩૭
અહી' પ્રતિમાજી પર જલના અભિષેક કરવાનું સૂચન છે, જેને સ્નાત્ર કે ન્હવણ કહેવામાં આવે છે. ત્યાર પછીની ગાથામાં જન્મપ્રસ`ગનું મહત્ત્વ છે : જિનેશ્વર ભગવતના જન્મસમયે દેવેશ અને અસુરે તેમને મેરુપર્યંત ઉપર લઈ જાય છે અને ત્યાં રત્ન તથા સેનાના કળશે। વડે.સ્નાન કરાવે છે. આ પ્રસ`ગે જેએ તેમના દ્વિવ્ય દેદારનાં દર્શન કરે છે, તેમને ધન્ય છે. ’
ત્યાર પછીનાં ત્રણ પદ્યોના ભાવાર્થ એ છે કે કળશનાં નિર્મળ જળ વડે પ્રભુજીને હવરાવવા-પખાલ કરવા. પછી અંગ પર અમૂલ્ય વસ્ત્રો પહેરાવવાં ( કે જેનાં સ્થાને આજે ચાંદી–સે!નાના વરખ વપરાય છે.) પછી એ પ્રતિમાજીને રયસિહાસન એટલે રત્નના સિંહાસન પર સ્થાપવા. રત્નનું સિંહાસન ન હેય તેા સેાનાનું, સાનાનું સિંહાસન ન હોય તે ચાંદીનું અને તેના અભાવે પિત્તળ કે કાષ્ઠનુ સિંહાસન પણ ચાલી શકે. જેવી શક્તિ હેાય તેવી ભક્તિ કરી શકાય. તેમાં કંઈ પ્રકારના દોષ નથી, પરંતુ આપણા ભાવ માયારહિત, પત્ર અને ઊંચા રાખવા જોઇએ. આ જ પોમાં શ્રીજી બે મહત્ત્વની વસ્તુઓના નિર્દેશ છે : (૧) જે સિદ્ધ સ્વરૂપ પરમાત્માના અંગાને પખાલે છે, તેના આત્મા નિર્મળ અને સુકેમલ થાય છે. (ર) જગન્નાથ એવા જિનેશ્વર ભગવંતના ન્હવણુસમયે દેવે મચકુંદ, ચંપા, માલતી, કમળ વગેરે પાંચ વર્ષોંનાં પુષ્પા વડે અધ્ય આપે છે, એટલે તેના અનુસરણ રૂપે કુસુમાંજલિ આપવાની છે.”
