________________
وی
અગીચાથી રધમાં બેસી પાછી ફરતી વિક્રમ માડુરાજાની કન્યા પ્રિય ગુમ જરીનો પછવાડે માવતને અવગણીને નિર તર ઝરતી મદની ધારાએ જેનુ મસ્તકશેાભેલ છે તેવા હાથી દાડયા. તેથી અરે તે દુષ્ટ હાથીથી કુમારીનું રક્ષણ કરેા રક્ષણ કરા, એમ બૂમ મારતા રાજકુમારીના દાસીવ નાસવા લાગ્યા. આ બૂમો સાંભળીને સુરતેજકુમારે પેાતાનાપ્રાણ કરતાં પર પ્રાણની રક્ષા કરવી પ્રિય હાવાથી અને કલાનું કુશળપણું હોવાથી, જલ્દી જઈને તે હાથીના પુષ્ઠ ભાગ ઉપર પેાતાની વજ્ર સરખી હથેલીથી પ્રડાર કર્યાં. આથી હાથી ભુખ રાષ પામ્યા, અને કુમાર તરફ વળ્યે. તે વાર પછી દક્ષપણાથો અને શિક્ષા ગુણપણાથી લાંબા કાળસુધી તે હાથીને કિલામણા પમાડી વશ કરી ખૂંધ ભાગ ઉપર ચડીને મમ ભાગમાં તાડન કર્યુ, અને અંકુશ ગ્રહણ કરી હાથોખાનામાં લઈ ગયે. આવું પરાક્રમ જોઇ રાજકન્યા વિચારવા લાગી કે–અહા આ કાઇ પુણ્યશાલી જીવિતદાન આપનારા નિષ્કારણ પ્રેમાળ કુમાર છે, એમ ચિંતવતી અને ભય પામેલી મૃગલીના નેત્ર સરખી મનેાહર સ્નેહાળ દૃષ્ટિએ જોતી, પેાતાના મહેલમાં ગઈ. ત્યાં પણ તેજ કુમારનું સ્મરણ કરતી તમામ વ્યાપારને મૂકી દઇ મનમાં ઉદ્વેગ ધારણ કરી કેટલાક કાળ સુધી ત્યાં રહી. ખીજી તરફ આ બનાવ સાંભળીને ખુશ થયેલા રાજાએ સુરતેજકુમારને લાવ્યા. સુરતેજકુમાર રાજાની સમીપે આન્યા. રાજા કુમારને જોઇને આ કાઇ મહાકુળમાં ઉપન્ન થયા હાય એમ આકૃતિએ કરી જણાય છે, એમ આનદપૂર્વક રાજા મનમાં ચિંતવી રહ્યો છે, ત્યાં તે વિનય પૂર્વક કુમારે નમસ્કાર કર્યા, અને આપેલા આસન ઉપર બેઠે. રાજાએ કુમારને
