________________
૬૩
પુરુષ, અને મુખ, રોગિષ્ટ, નિરંતર મુસાફર, તેમજ પરાધીન પુરુષ જીવતાં છતાં મરેલો છે. તેથી જેમ થવાનું હોય તેમ બને પણ ઉદ્યમ કર તેજ સુંદર છે, પુરૂષાતન નહિ છોડનારા મક્કમ પુરુષોને લક્ષ્મી પ્રાપ્ત થાય કે મરણ પ્રાપ્ત થાય પણ ડામાડેળવાળા કાયરોને તે મરણની પ્રાપ્તિ જ થાય, તે હવે દેવતાનું આરાધન કરૂં, એમ ચિંતવી સેમ પ્રભ રિષ્ઠપુરની નજીક ઉદ્યાનમાં ચામુંડાદેવીના મંદિરમાં પહોંચ્યો. ક્ષણમાત્ર વિસામે કરીને તેણે ચિતવ્યું કે–આ ચામુંડાદેવી ઘણુ મનુષ્યોને સહાય કરનારી, મારે શરણ કરવા લાયક છે. તે ભગવતીનું શરણું સ્વીકારું, એમ ધારી ને સંધ્યા સમયે નમસ્કાર કરી શરણું સ્વીકારી કહ્યું કે – હે ભગવતી ! નમેલા જન ઉપર પ્રેમી, દીન અનાથના શરણભૂત, વિધિની પ્રતિકુળતાવાળાને તથા બંધુવર્ગના ત્યાગી દરિદ્રી મંદભાગી એવા મને તું જ શરણભૂત છો. એમ કહી તે દેવી પાસે પડે. રાત્રિ પડી, થાકી ગયેલ હોવાથી મને નિંદ્રા આવી, આ અવસરે રાજાની વેશ્યા રાજભુવનથી પોતાને ઘેર જાય છે, તેના કાન તોડીને બે કુંડલો અને એકવાર ઉપાડી એક એર નાઠે. રાજપુરુષે તેની પછવાડે દેડયા. તે સૂરખંડ નામને ચાર ચામુંડાના. મંદિરમાં પેસી ગયો તેથી સિપાઈઓએ વિચાર્યું કે–સવારે તેને પકડી લેશું. એમ વિચારી ચામુંડાના મંદિરને ઘેરો ઘાલીને ત્યાં રહ્યા. તે ચોર કઈ પણ પ્રકારે તે જાણ ભયભ્રાંત થઈ તે ચરેલાં કુંડલા તથા હાર મારા સીકા નીચે તેણે મૂકી દીધાં. મેં નિદ્રાધીનપણથી તે જાયું નહી. યાવત્ પ્રભાત થયે, સિપાઈઓએ અંદર આવી ચેરીના માલ સહિત મને “આ ચાર
