________________
કામ
આ પલંગ,
વાદરી છે
કે
પૂછયું કે
પર પહોંચે, અને તેના સાતમા માળે બારીમાં બેઠેલી સુંદરવાંદરી જેઈ, વાંદરીએ સત્કાર કરી કહ્યું કે–રતિએ રહિત કામદેવ સરીખા હે કુમાર ! તમે આવ્યા. તે બહુ સારૂ થયું, આવે આ પલંગમાં બેસે, તેથી કુમાર પણ વિચારમાં પડયો કે–આ કેઈ દિવ્ય વાંદરી છે? કે સ્વાભાવિક વાંદરી છે? એમ વિચારતો પલંગમાં બેઠે, અને પૂછયું કે કે ભદ્ર! તમે કહ્યું છે? તેણીએ કહ્યું કે રાજપુત્રી સુરાનંદા હું છું, ફેર પૂછયું કે આ નગરનું નામ શું છે? અને કેમ ઉજડ બન્યું છે?, આવા અપવાનું તમે એકલા અહીં કેમ વસો છો?, તેણીએ ઉત્તર આપે કેરિખપુર નામનું આ નગર છે, આ નગરના સુરકેતુ રાજાની હું પુત્રી છું, તેના અંતેઉરમાં શ્રેષ્ઠ સમશ્રી રાણીએ મને જન્મ આપેલ છે, કલાઓ ગ્રહણ કરી, અને હું યુવાવસ્થા પામી, વિશિષ્ટકીડાએ આનંદ પામતી રહું છું. યાવત એક દીવસે પ્રભાતે જાગેલી મેં શુન્ય અંતરિ જોયું. તેથી આમ કેમ બન્યું? એમ ક્ષેભ પામીને રાજકુળ તપાસ્યું, અને નગર તપાસ્યું તે શુન્ય દીઠું, તેથી અત્યંત ભય બ્રાન્ત બની શું સ્વપ્ન છે ! કે આ તે ઇંદ્રજાલ છે ? અથવા ચિત્તને ભ્રમ થયે છે? કે દષ્ટિની શુન્યતા થઈ છે, કેમ બધું ઉજડ દેખાય છે? આમ વિકલ૫ના સમૂહે આકુલ વ્યાકુલ બની ને ભયે કરી ચિત્ત ધડકવા લાગ્યું, જાણે યમરાજાના સ્મશાને પહોંચી એમ થવા લાગ્યું, અરે હવે કયાં જાઉં? કેનું શરણું સ્વીકારૂં? હે તાત! હે જનની! તમે મારા ઉપર નેહાળ હતા છતાં મને એકલી અનાથ મેલી કયાં ચાલી ગયા ?. આ પ્રકારે મોટા શબ્દ રેતી બંધ
