________________
૪૧
આએ બનાવેલ હાય ?, તેવા ભાસે છે. તેથી હું પુણ્યશાળી અને કૃતાર્થ છું, જે મેં જયંતકુમારદેવને જિતનાર અને કલ્પવૃક્ષની જેમ પુણ્યરહિતજનાને દુલ ભ દનવાળા આ કુમાર જોયા, તેથી આપદા પશુ મારે
સૉંપદા મની. મન નેત્રને સુખ આપનાર અમૃત, સાગર આંથી ઉત્પન્ન થાય છે, એવી લેાકમાન્યતા કેવળ વાર્તા માત્ર છે. અમૃત પણ માણુસ હૈાય છે. આ પ્રકારે ચિંતામાં મગ્ન બનેલી તિલકસુંદરીને જવલનપ્રભદેવે આંગળીએ કરી કુમારને બતાવી કહ્યું કે-આ રાજકુમારી, કે જેણીના માટે હું દેવલેાકથી આવેલ છું; આ સાંભળી રત્નચૂડકુમાર બહુ ખુશ થયા, અને તેના હૃદયમાં કામદેવ પેઠે, ફ્રી પણ જવલનપ્રલે કહ્યુ કે–હે કુમાર! આ ભવન મે... દેવશકિતએ વિષુવ્યું છે. જેમાં સુંદર પલંગ છે, આ મહેલમાં તિલકસુ દરીને એમ કહી લાવેલ છું કે આ આશ્રમના ઝુંપડામાં વાસ કરવા વારે અનુચિત છે; માટે વનમાં રહેલ સુંદર મહેલમાં ચાલ, આ મહેલમાં તેણીને વસાવી, વિરહથી બીકણ એવી તિલકસુ દરીને દેવતાઇ લેાજનથી પાલન કરૂ છું. આજ મને વિચાર આવ્યા કે લાંબા કાળથી તિલકસુંદરી ખિન્ન હૃદયવાળી છે, અને તેના બંધુજન તેણીના સમાચાર નિહુ મળવાથી શેકાગ્નિએ મળી રહેલ છે. માટે તેણીને પિતૃગૃહમાં મૂકી દઉં. પણ તે વિચાર મને અાગ્ય ભાસ્યા, કારણકે તેણીને પેાતાના ઘેર મૂકીશ તે, દેવતાએ બતાવેલ વર લાંબા કાળ સુધી પામશે નહિ; અને પિતાને ઉદ્વેગનું કારણ મનશે, તેથી સુ ંદર તેા એ છે કે હું રહ્નચૂડકુમારને ફાઈપણ પ્રયાગે ઉઠાવો લાવીને તેની સાથે આ કુમારીના સંચાગ કરી દઉ. માટે હે
