________________
૪૦
માત્ર હું મહુ શાકવાળા બન્યા; ફરી એવા વિચાર આવ્યા કે, આ અસાર સૌંસારમાં કર્માધીન પ્રાણીઓને પેાતાનુ પુણ્ય અને પાપ સહાયભૂત છે, તેથી મારે શોક કરવા વ્યાજબી નથી. માટે મે' સમાધી લગાવી અને ગુરુના ઉપદેશની ભાવના ભાવતાં મરણ પામ્યા. અને અસુરકુમાર દેવામાં મહાદ્ધિ ક જ્વલનપ્રભ નામવાળા દેવ થયા, અને પૂર્વ નહી દેખેલી દેરિદ્ધિ અપ્સરા રત્નનાઢગલા અને મણુિનું ભવન દેખીને મેં અધિજ્ઞાનના ઉપયેાગ મૂકા તેથી થયેલ કરુણા અને સ્નેહુથી દેવનાં કાર્યો કર્યા સિવાય આ વનમાં આવ્યું. નિદ્રાધીન તિલકસુદરીએ આ કાંઇ પણ જાણ્યું નહી. મેં તેા પૂર્વભવના તાપસવેષ ધારણ કર્યા, આ અવસરે પરમઆશ્ચર્ય પામેલ તાપસકુમાર અને કુમારીઆએ મને નીલવિકસ્વર કમલ સમાન, શરીરના પસરતા કિરણેાએ કરી નીલમણિમયજ આવાસની ભીંતને જાણે બનાવી રહ્યો હાય તેવા, અને પ્રકાશિત રત્નવાળા મુકુટે શોભિત મસ્તકવાળા અને દિવ્ય સ્વરૂપવાળા જોઇને ચિત્તમાં ચમત્કાર પામ્યું.
આ અવસરે તિલકસુંદરી રત્નચૂડકુમારને જોઈ વિચારવા લાગીકે-આ રાજકુમારની આકૃતિ કેવી શીતલતા જનક છે? જાણે ચંદ્રમાના મંડલથી પરમાણુ કતરી અનાવી હાય ?, અને એનું ગેરાપણું સાલવણી સેાનાએ જાણે અનાવ્યું હોય !, અને લાવણ્યગુણ વિકસ્તર કુસુમના સમુહ ચકી લઈ બનાવેલ હાય ?, અને શાંતિને પમાડનાર હાવાથી અમૃતમય હાય !; અને રુપગુણુ ત્રણ જગતના શ્રેષ્ઠ પરમા
