________________
૩૨
ઈચ્છા જણાવું છું.
હે સ્વામિનાથ !તમેએ રચેલ સ્વયંવર મંડપમાં આવેલ તમામ રાજપુત્રે જે તિલકસુંદરીને રૂએ નહિ, તે પિતાને તિરસ્કાર સમજી સર્વ રાજપુત્રે તમારી સાથે વિરેધવાળા બનશે, અને રાજકુમારેના ચિન્નેલ પાટીયા દેશાંતરથી પુરૂષ દ્વારા મંગાવવામાં આવે, તેમાં પણ યોગ્ય વરની પરીક્ષા થઈ શકશે નહિ; કારણ ચિત્રકિયા ચિતારાને આધીન છે. સુંદર વસ્તુ ન હોય તે પણ સુંદર ચિતરી શકે છે, માટે મને તે તે ઈષ્ટ લાગે છે કે આપ આપણું પન્નતિદેવીનું આરાધન કરી અનુરુપ વર તે દેવીને પુછો. આ સાંભળી રાજા ખુશ થઈ કહેવા લાગ્યું કે-અહે તમેએ સુંદર ચિંતવેલ છે! અને તમારી બુદ્ધિ સુંદર કુશલતાવાળી છે, હું તે વાત સ્વીકારું છું. હવે બીજા દિવસે સ્નાનથી પવિત્ર બની એકાંત પ્રદેશમાં ડાભને સંથારો પાથરી, ઉપવાસ કરી, પ્રજ્ઞપ્તિ દેવીનું સ્મરણ કરતા રાજા આરાધના કરવા લાગ્યું. થાવત્ ત્રીજે દિવસે રાજાની અપૂર્વભક્તિથી ખેંચાઈ પ્રજ્ઞપ્તિ દેવી હાજર થઈ કહેવા લાગી.
હે મહારાજા ! કેમ મને સંભારી? કાર્ય બતાવો જલદી કરી આપું. મારા પિતા ખુબ આનંદિત બની પ્રણામ
કરી, અંજલી જેડી, કહેવા લાગ્યા કે પ્રજ્ઞપ્તિદેવીનું વચન હે ભગવતિ! તિલકસુંદરીને ગ્ય અને મદનકેશરીની વર કયું છે? તે કૃપા કરી બતાવે. હરિફાઈ અને મારી ચિંતા દુર કરો. તેથી
દેવીએ ઉપગ આપી કહ્યું કે –
