________________
૩૨
મહામૂઢ છે, કેમકે કાદવે કરી મલિન વસ્ત્રની શુદ્ધિ ન થાય, આમ કરવાથી પાપધાતું નથી; માટે સંસાર ઉપર વૈરાગ્ય પામેલ મહાપરાકમવાળા પુરૂષે ધર્માનુષ્ઠાન કરવું જોઈએ. આ પ્રમાણે સાંભળી ખેમકર –હે ભગવંત જે આમ છે. તે મારા ઉપર ઉપકાર કરે અને તમારી તાપસી દીક્ષા મને આપે, આ પ્રમાણેનું તેનું વચન સાંભળી સોમભૂતિએ ક્ષેમંકરને યોગ્ય જાણી તાપસી દીક્ષા આપી. હવે તે તાપસ જનને ઉચિત ધર્માનુષ્ઠાન કરી રહેલ છે, હે રાજકુમાર! તે હું પોતે છું, કાલાંતરે મારા ગુરૂએ યેગ્ય જાણું મને થંભણી નામની વિદ્યા આપી, આયુષ્ય પૂર્ણ થયે પરલોકવાસી થયા, અને હું પણ ગુરૂના ઉપદેશ મુજબ તાપસ વૃત આચરતે આ વનમાં કેટલોકકાળ રહ્યો. અન્ય દીવસે હે કુમાર ! તમોએ દેખેલ સરોવરમાં મધ્યાન્હ સમયે ગયો, અને મંત્રજાપ શરૂ કર્યો, તે જાપ પૂરા થવા આવ્યો કે-મારા કાને એક સ્ત્રીના કરૂણ રૂદનના શબ્દ પડયા કે-હે તાત! હે ધમિજને !
વનદેવતાઓ! હે લોકપાલો! મારું રક્ષણ કરે રક્ષણ કરે. અનાથ અને અશરણ એવી મને બલાત્કારે ઉઠાવી જાય છે, આ પ્રમાણે કરૂણ સ્વરે વિલાપ કરતી એક રમણને આકાશમાં જોઈ, જેણે સર્વ અંગે સુન્દર છે, યુવાવસ્થાને પામેલી છે, અને એક વિશાધર તેણીને ઉપાડી જાય છે, તેથી મને કરૂણા આવી, અને તે વિદ્યાધરને આકાશમાં વિદ્યાએ કરી થંભાળે, તેના હાથમાંથી તે કન્યા સરી પડી, અને સરોવરના કાંઠા નજીક નીચે પડી મારા પાસે આવી, મેં તેને ખુબ ધીરજ આપી કહ્યું કે તારે બિલકુલ ભય રાખ નહિ, તે સાંભળી કયા વસ્થ બની, અને વિદ્યાધરને પણ ઠપકો
