________________
૧૪
કરવાથી અકૃતજ્ઞતા દ્વેષ આવે, અને અપકીર્તિ થાય અને વધમાં પાપમધ પ્રાપ્ત થાય, અને પરેપકારવ્રત ચાલ્યું જાય; અને અશુભ પરિણામવાળી આ ખાખત હાય તા, પ્રહાર ન કરનાર મનુષ્ય ઉપર પ્રહાર કરવા તે ક્ષત્રિયકુલમાં જન્મેલાને કલક સમાન છે. તેથી આ ખાખતમાં તેમ કરવું વ્યાજબી લાગે છે કે,-આ મનુષ્ય જાણે નહિ તેમ એકદમ કુદકા મારી ઢાઇ સરોવરમાં પડું, આમ વિચારતા રાજ કુમાર આકાશના થાડા ભાગ જ્યાં એલધે છે, ત્યાં એક મનેાહર સરોવર જુએ છે, જે સાવર ધેાળા અને નીલા કમળેાથી શૅાભિત જલવાળુ છે, અને કુદતા જલચર થવાની ક્રીડાથી જેનાં તર'ગા ઉછળી રહ્યા છે, અને કમળાની કેશરાએ પીળા બનેલ તરગાએ જેના કાંઠા રગાએલ છે, શ્રેષ્ટ નગરની માફક Àાલી રહ્યું છે, અને જજમાનના હુવનકુંડની માફક જેને પાળા રહેલી છે, વર્ષાકાલના ભૂમિ તલીયાની માફક બહેાળતાએ ધરાવાળુ છે, વર્ષાતુની જેમ કાદવવાળું અને કાઈક ઠેકાણે મારવાડદેશની જેમ કમવિનાનું અને દ્વિજન પેઠે શેાભાવિનાનું છે; દાવાગ્નિએ મળેલ જંગલ સરખા કાળા મગરમચ્છના સમુદાય પણ જેમાં રહેલ છે; એવું વિશાલ સરાવર દેખી શતપત્ર કમળને લક્ષી કુમારે પડતું મેલ્યું. પણ તે શતપત્ર કમલ ભાંગ્યું નહિ. તેમાં બ્રહ્માની માફ્ક તે કુમાર બેઠા, જુએ છે તા તે પુરૂષ દેખાતા નથી, તેથી વિચાર આવ્યા કે–જે વિધિના વિદ્યાસે અસંભવિત ગણાતા હાય તે પણ બને છે; અને કહેવા લાયક પણ કાઇને ન કહી શકાય તેવું અને છે; જેની શ્રદ્ધા ન હાય; તેને પણુ સવા પડે છે, કયાં ગજપુર નગર ? અને કયાં હાથી ઘેાડા
