________________
૨૩
પર્વતની શ્રેણીવાળુ અને સિંહ વાઘ–ભુંડ પાડાએ વિગેરે પશુઆથી ભયંકર એવા વનવગડાને જુએ છે, હાથીની એટલી અધી શીઘ્ર ગતિ છે કે-પર્યંત વૃક્ષ જાણે દોડી રહ્યા હાય, તેથી કુમારે ચિંતવ્યુ કે આ હાથી રૂપી રાક્ષસની ગતિની ઝડપ એટલી બધી છે કે તેના ઉપરથી ઉતરી શકાય તેમ નથી. યાવત આ વગડાથી પણ ભયંકર પ્રદેશમાં હાથી પહેાંચી ન જાય, તેટલામાં આ હાથીને છરીએ કરી ફાડીને અટકાવું, આમ વિચારી જયાં છરી કેડેથી ખેચે છે.તેટલામાં તે પાતાને ઉડતા ઘેાડા ઉપર બેઠેલ જુએ છે, જે ઘેાડાની પુષ્ટ વિસ્તારવાળી છાતી છે, અને પૃષ્ટ વિશાલ છે, મધ્યભાગ નાના છે, માંસે ભરેલું મુખ છે, ચીકણી રામરાજિ છે, અને પેાતાને લઈ જઈ રહ્યો છે તેથી કુમારે વિચાર્યું, અહૈ। આ શું ? તે હાથી નથી અને વને નથી શું આ તે ઇંદ્રજાલ છે? કે સુપન છે ? વિચાર કરતાં માલૂમ પડયું કે-કેાઈક દેવ દાનવ અથવા વિદ્યાધર મને ઠંગી રહ્યો છે, આમ ચિંતવતા જ્યાં જુએ છે. ત્યાં તે મનુષ્યના ખાંધા ઉપર બેઠેલ પેાતાને જુએ છે; જે મનુષ્ય આકાશમાં ઉડી રહ્યો છે, જેના મસ્તકમાં અગ્નિની શિખા સરખા પીળા કેશ છે, અને દૃઢ કઠિન ક શ દેઢુવાળા છે, અને કાજળ સરખી કાળી દેહુડી છે, અને વય મધ્યમ ભાસે છે; આવું અત્યંત આશ્ચય કારી અચ્છેરૂ દેખીને કુમારે નિર્ણય કર્યો કે, કાઈક દેવ મને છેતરી રહ્યો છે, અને ઉપાડી જાય છે, તેથી હમણાં આને મારી ઢાઇ જલાશયમાં પડું? અથવા તે પણ વ્યાજબી નથી; કેમકે આ ખામત શુભ પરિણામવાળી છે ? કે અશુભ પરિણામવાળી છે? જો શુભ પરિણામવાળી હાય તા, તેમ
-
