________________
લાવું; તે વાર પછી રાજાએ કહ્યું કે – હે કુમાર! તે હાથી વસમું લાગે છે, અને હજુ તું બાલક છે. માટે તારે જવું વ્યાજબી નથી; આમ નિષેધ કરવા લાગ્યા, કુમારે રાજા પ્રમુખ મંત્રી વિગેરે રાજલોકેને વારંવાર વિનંતી કરી, અને જવાની રજા મેળવી, જાત્ય અશ્વ ઉપર બેઠે. મહાન પરાક્રમી અશ્વારોને સમૂહ તેને વીંટી વળે. તે યુવાન ભિલ્વે માર્ગ બતાવ્યું. અને હસ્તિયુકત અરણ્યમાં પહોંચી ગયે, ત્યાં જઈ તેણે હસ્તીને જે. જે હસ્તી મદગંધના લોભથી આવેલ ભમરાના સમૂ
હના રણઝણાટના મહાન કોલાહલથી હાથી રાજપુત્રને ગંડસ્થળમાં કાનના ચપેટા લગાવી ઉપાડી ના રહ્યો છે, અને બલિષ્ટસંહે મટાવૃક્ષોને
મરડી રહેલ છે, મજબુત દંત પ્રહારેએ ઉંચા પર્વતને તેડી રહ્યો છે. અર્જુન કરે જ જાંબુ ખેર સલકીવૃવડે વિષમ વનની અંદર છે, તે હસ્તી જોઈ હતાશ નહિ થયેલ કુમાર ઘેડા ઉપરથી ઉતર્યો, તેટલામાં રાજલોકોએ કહ્યું કે હે કુમાર ! આ હાથીને પકડવાને ઉપાય બતાવે. રાજકુમારે ઉત્તર આપે કે, તમે બધા અહીંયાંજ શ્રદ્ધા રાખી રહે. હું એક જ આ હાથીને પકી લાવું, એમ કહી રાજકુમાર વૃક્ષના વિવરે કરી નજીક થઈને તુંબરૂની વીણાના સરખા મનોહર શબ્દએ ગાયન કરવા લાગ્યા, તેથી અમૃતરસની નક સરખું તે મધુર ગાયન સાંભળીને તે હસ્તી જાણે ખીલે થંભાવ્યો અને ચિતરેલ હોય અને સર્વ અંગમાં બેડી નાખેલ હોય તે
