________________
નથી, આ પ્રમાણે બકુલને આત્મા પ્રભુદર્શનથી સુંદર આશયવાળે બન્ય, ગુણાનુરાગી બન્ય, વિચારની ઉગ્રતાએ કર્તવ્ય માર્ગ ઉપર આવ્યું અને ચિંતવ્યું કે આ પ્રભુની એકલાખ કુલોએ કરી મારે પૂજા કરવી, તેમાં પચીસહજાર જાસુદના પુપો અને પચીસ હજાર શતપત્રિકાના ફુલે અને પચાસહજાર જાઈના પુષ્પ ચડાવવા. વળી તેને વિચાર આવ્યું કે આ સંકલ્પ તે ભાવિ કાળને છે. પણ હમણું તે પાડલપુષ્પ મિશ્ર જાઈની માળાએ ભગવંતની પૂજા કરું આ પ્રકારે ચિંતવને પિતાનો સંક૯૫ પિતાની પત્ની પદ્મિણીને કહ્યું, તેથી તેણીએ પણ બહુ રાજી થઈ કહ્યું કેહે સ્વામિનાથ ! તમેએ બહુ સારું વિચાર્યું છે. મને પણ તેજ વિચાર આવ્યું હતું, તેથી વિના વિલએ તમારા મનેરથને જલદી અમલ કરે. આ સાંભળી તેને બહુ આનંદ થયો, અને નેત્રમાં હર્ષનાં આંસુ આવ્યાં; સુંદર ચડતા ભાવે પ્રભુના મસ્તકમાં માળા ચડાવી; તે વાર પછી તે બને સ્ત્રીભરતાર ત્રણ વખત ભૂમિએ મસ્તક લગાડી પ્રભુને નમસ્કાર કરી હર્ષિત બન્યા–સંતોષી બન્યા. આવી તેમની સુંદર કરી જેમાં શ્રાવકે એ બહુ વખાણ્યા. બહુમાન કર્યું, પોતાના આત્માને કૃતાર્થ માનતા, તે બને પિતાના ઘરે જઈને પણ કેટલાક કાળ સુધી પ્રભુપૂજાની અનુમોદના કરતા રહ્યા. ત્યારથી માંડી તે બન્ને જણાએ અખલિત વધતા પરિણામે તારક રૂષભદેવસ્વામિની પુછપથી પૂજા કરવા માંડી, અને એક માસમાં એક લાખ પુપે પ્રભુને. ચડાવી પોતાની પ્રતિજ્ઞા પૂર્ણ કરી. અને છેલ્લે દીવસે બકુલમાળીએ હર્ષથી બલિ વિધાન કર્યું, અને પરિણીએ એક
