________________
મંદિરમાં ગયે. અને શ્રીકૃષભસ્વામીજીને જુએ છે, તે પ્રભુ તરૂણસૂર્યના કિરણ સરખું ઉછળી રહેલ તેજે અંધકારના સમુહને દૂર કરનાર છે. તપાવેલ સુંદર સુવર્ણ ઘટિત દેહવાળા છે, આછું કસ્તુરી વિગેરેનું વિલેપન જેમને સર્વ અંગે કરેલ છે, અત્યંત સુગંધિ પુષ્પમાળાના અલંકારવાળા છે, વિચિત્ર મણિરત્ન જડિત આભૂષણોએ શેભિત, ભાલત જડિત શ્રેષ્ઠ રત્નયુકત તિલકવાળા છે, શ્રેષ્ઠ વસ્ત્રોથી પુજાઈ રહેલા છે, જેમની પાસે ઝગઝગાટ કરતા દીપકે રહેલ છે અને સમિપમાં મનોહર બલિવિધાન થઈ રહ્યું છે, અનેક વિચિત્ર સાથિયા પુરાઈ રહેલ છે, ઉચ્ચસ્વરે મંગલપાઠ જેમના પાસે ઉચ્ચરાઈ રહ્યા છે. અને જેમના પાસે વિકસ્વર પુષ્પગૃહ રચાઈ રહ્યું છે, અને વધામણું નચાવવા પૂર્વક મૂકાઈ રહેલું છે, તથા આરતીમંગલ દીવા ઉતરાઈ રહેલ. છે. એવા આદિનાથ ભગવંતને જોઈ બકુલ મળીને અત્યંત હર્ષ થયે. અને ચિતવવા લાગે કે-અહે ભગવંતની કેવી શાંતમુદ્રા ! કેવી મુખની પ્રસન્નતા! અને દૃષ્ટિ પણ કેવી સુંદર ! અને સર્વ અંગનું સુંદરપણું કેવું જમ્બર છે, અને શ્રાવકજનની પણ કેવી સુંદર દેવભક્તિ ! અને આશ્ચર્ય કારી કેવી પૂજાની આસકિત, અને તેઓની વૈભવ સંપદા પણ કેવી આશ્ચર્યજનક! છે, ધર્માનુષ્ઠાન ઉપર તે શ્રાવક લોકોની કેટલી બધી લાગણી છે ! અને બહુમાન પણ તેઓમાં અજબ રહેલ છે, તેથી તેઓ ધન્ય છે; પુણ્યવંત છે જન્મ જીવિતનું ફળ તેઓએ પ્રાપ્ત કર્યું છે, અને અમે અધન્યપુણ્ય વિનાના છીએ, કારણકે અમો અર્થમાં લુબ્ધ અને પરાકની દરકાર વિનાના કાંઈ પણ આત્મહિત કરી શકતા
