________________
૧૯૨
યુક્ત કાઇક વણિક પુત્રને ન આપી હાત ? તેથી દાદ્રિ સારૂ, ભીક્ષા સારી, મરણુ સારૂં, પરંતુ આવા સંગ સારા નહિ. એ પ્રકારે નિશ્ચય કરીને દેવમતિ નિદ્રાધીન થઈ, એટલે કચ્છેટ વિગેરે પેાતાની સામગ્રી લઈને વાસભુવનથી ખીજે નાસી છૂટા. પ્રભાતે દેવમતિ તેને નહિ જોવાથી, અરે મારે ત્યાગ કર્યાં, એમ જાણીને શૈકિલી ખની રાવા લાગી. હૈ પુત્રિ ! તારા પાપનું આ ફૂલ છે, તેથી તું ઉદ્વેગ ન કર, એમ માતાએ આશ્વાસન આપી છાની રાખી. અરે કેવું મારૂ દુર્ભાગ્યપણું ? એમ પેાતાના આત્માને નિંદવા લાગી, હવે કેટલાક દીવસે તેણીએ સાધ્વીઓને દીઠી, વૈરાગ્યે કરી તેણીની પાસે ગઇ, પ્રવતનીને વદન કર્યું, ધર્મોપદેશ સાંભળ્યે, અને પૂછ્યું કેહે ભગવતી, સૌભાગ્યને ઉત્પન્ન કરનાર કાઈ પણ ઉપાય ખતાવા, પ્રવત નીએ કહ્યું કે-હ ધર્મશીલે ! તપસ્યા થકી અશુભ ક ના ક્ષય થાય છે અને સકલ સુખ પમાય છે. તપ કરવાથી ઉત્તમ જન્મ કાંતિ ઉત્તમલાવણ્ય મળે છે, તપથી રૂપની સમૃદ્ધિ અને સુખસંપદા પ્રાપ્ત થાય છે, તપે કરી વિસ્તૃત કીર્તિ સૌભાગ્યપણું મળે છે, તપસ્યામાં રક્ત પ્રાણીની સદા દેવે પણ સેવા કરે છે, તપસ્યાએ લબ્ધિઓ પ્રાપ્ત થાય છે, અને તપે સ્વર્ગ કે મેાક્ષની પ્રાપ્તિ થાય છે. જગતમાં તેવું કલ્યાણ કાઈ નથી. જે તપથી પ્રાપ્ત ન થાય”. આ પ્રકારે સાંભળીને દેવમતિએ કહ્યું કે તે તપ કયા ? પ્રવતનીએ ઉત્તર આપ્યા કે સર્વાંગસુંદર-નિરુજશીખા પરમભૂષણાદિક સ તપ પણ સર્વકલ્યાણને કરનારી છે, વિશેષ થકી સૌભાગ્યકલ્પવૃક્ષતપ નિરૂપમસૌભાગ્યને કરનાશ છે, આ નામ સાંભળી દેવમતિએ ફેર પૂછ્યું કે આ તપેાના
66
