________________
૧૩૯ ભુજાને સ્પર્શ યુવતી સરીખે કેમ લાગે છે? તેથી આની શરીરની આકૃતિ જોઈ નિર્ણય કરું, એમ વિચારીને વિશ્વાસ પમા ઉપરનું વસ્ત્ર બલાત્કારે ખેંચી લીધું. તે ચિકણું વસ્ત્રો કરી લપેટેલ છાતીને વિભાગ દેખે, તે પણ વસ્ત્ર બલાત્કારે ખેંચી કાઢયું, એટલે નવી યુવાન અવસ્થાવાળી રમણી જોવામાં આવી. તેથી શું આ તે પ્રપંચ કર્યો છે? કે સત્ય છે? તે આને જ પૂછું. એમ ચિંતવી કુમારે પૂછ્યું કે–હે પ્રિયતમ! શું ઇંદ્રજાલ તમોએ રચી છે? કે મને સ્વપ્ન આવ્યું છે? કે મારૂં ચિત્તભ્રમ થયું છે? કે કઈ અન્ય પ્રયોગ છે? આવા વિકએ તમારૂં સ્ત્રીરૂપ જોઈને હું આકુલ ત્રાકુલ બની ગઈ છું, માટે તે રૂપને દુર કરી સ્વાભાવિક રૂપ દેખાડી મારા ઉપર મહેરબાની કરે. અને મને સ્વસ્થ પમાડે. હવે લાંબા કાળ સુધી મને કદથના કરે નહિ, કેમકે બીન અવસરની આ કીડા છે, અને સ્ત્રીઓના હદય સ્વાભાવિક રીતે કાયર હોય છે. આમ કહ્યા છતાં પણ કાંઈ ઉત્તર આપે નહિ, તેથી ફેર કહ્યું કે--હે આર્યપુત્ર ! કેમ ઉત્તર આપતા નથી ? શું સદ્ભાવ નહિ કહા? સર્વ પ્રકારના આદરે કરી હું પૂછી રહી છું, છતાં શા કારણે મારા ઉપર રેષ કર્યો છે? મારે કઈ પણ અપરાધ મને સાંભરતું નથી. જો કે પ્રથમ વાતચીતમાં
હપ્રેમને એલંઘીને અજ્ઞાન દશાએ કાંઈ પણ અયુક્ત બે લી જવાયું હોય, તે હે આર્ય પુત્ર! એક અપરાધને આપ અમે, ફરી તેવું નહિ કરું. ઉગ્ર દંડ દેવાવાળા પણ અજ્ઞાનીના એક અપરાધને સહન કરતા આવેલ છે, તે તમારા સરીખા ગંભીર પ્રશાંત દાક્ષિણ્ય અને કરુણ ગુણવાળા
