________________
૧૩૫ અને તે રાજસભામાં ગયે. વિનયપૂર્વક રાજાને તેણે નમઃ સ્કાર કર્યા. રાજાએ બાથમાં ઘાલી આલિંગન કર્યું. અને તેને આપેલ આસન ઉપર તે બેઠે, રાજા પણ શરીરની કુશળ પ્રેમની વાર્તા પુછી તુરત જ વિચારમાં પડશે કે – અહો ! સકલ જગતને જીતનારૂં કુમારનું કેવું સુંદર આ રૂ૫ છે. સૌમ્યતાએ ચંદ્રમાને પણ ટક્કર મારી રહેલ છે. અને તેજથી તરૂણસૂર્યમંડળને પણ ઝાંખુ પાડતે હોય તે તે છે. હું માનું છું કે-મારી પુત્રીના ગુણેએ ખેંચાઈ પ્રજાપતિએ આ વર બનાવેલ છે. આ પ્રમાણે તર્ક કરતે, આનંદના આંસુએ નેત્રયુગલ ભીંજવતે, અને હર્ષ વડે ઉલ્લાસિત મનવાળો રાજા લાંબા કાળ સુધી કુમાર સામું જોઈ રહ્યો. તે વાર પછી મહામહેનતે કુમારના દેહથી–પિતાની દષ્ટિને પાછી વાળી, પદ્મશ્રીને બોલાવવા લાગ્યું. સુંદર વેષવાળી પદ્મશ્રી ત્યાં આવી. જેણીનું શરીર કસ્તુરીયુક્ત પાતળા વિલેપનના રંગથી પીળું છે, અંબેડામાં બાંધેલ પુષ્પમાળામાં ભમરાઓ રસ ચૂસી રહ્યા છે, અને મુખની શોભાએ કરી ચંદ્રમંડલને ઝાંખું પાડયું છે; અરે પુષ્ઠ ઉન્મત્ત સ્તોએ નીલકંચુકની દેરીઓ ત્રુટી રહી છે, અને મધુર રણઝણાટઝાંઝરોના શબ્દોએ મુખર કદેરાની ઘુઘરીના સમૂહ જેણીને છે, અને ધીમી ચાલે ચાલી રહેલ, તેણે દૂરથી જ કાંઈક નમેલ ચપળ પાંપણવાળા લોચને એ કરી કુમારને જોતી આવી ચડી. એને નમસ્કાર કરી, રાજાની પાસે નીચી દષ્ટિએ બેઠી. રાજાએ કહ્યું, કે નિરુપમ પુણ્ય અને અનુપમ પુરૂષાર્થ તમામ કાર્યને સાધવાવાળા મહદ્ધિક દેવ જેને સહાય કરનાર છે, ચિંતામણિ રતનના પ્રભાવે સકલ ઇચ્છિત પ્રાપ્ત થયેલા છે,
