________________
૧૧૪
તેથી અમોએ કહ્યું કે તમે સ્વસ્થ બનો. તે પાપી અશનિઘોષ કયાં જવાનો છે? એવી રીતે સ્વસ્થ બનાવી તે બંને વિદ્યાધરે ગયા, અને અમિતતેજને આ વૃત્તાંત કહ્યો. તે જાણું અમિતતેજ અને શ્રીવિજય ચમચંચા નગરીમાં અશનિષ પાસે ગયા. બહાર રહીને અશનિઘોષને દૂત મોકલ્યા, તે જોઈ રાજાનાસી ગયો. તેની પછવાડે બંને રાજા ગયા, અને ઉત્પન્ન થયેલ કેવળજ્ઞાનવાળા અચલમુનીશ્વર સમીપે અશનિઘોષને દીઠે. એક અમિતતેજ વિદ્યાધર પાસે સુતારાને ત્યાં લવરાવી. તેવાર પછી ઉપશાંત વેરવાળા તે બંને કેવલી સમીપે ધર્મ સાંભળે છે. અવસર પામીને અશનિઘોષે કહ્યું કે-દુષ્ટ ભાવે કરી મેં સુતારાને ઉપાડી ન હતી, પણ વિદ્યા સાધીને આવતાં મેં તેણીને દેખી, તેથી પૂર્વ સ્નેહે કરી હું તેને છોડી શકવા અશક્ત બન્યો, તેથી કપટ કરી, વૈતાલીવિદ્યાએ શ્રીવિજયને મુંઝવી સુતારાને ઉપાડી ચાલતો થયો. તેથી અદુષ્ટ સ્વભાવવાળા મારા ઉપર તમારે ક્ષમા કરવી. આ પ્રમાણે સાંભળી અમિતતેજે પ્રશ્ન કર્યો કે હે ભગવંત! સુતારા ઉપર અશનિઘોષને સ્નેહનું કારણ શું ?, કેવલીએ ઉત્તર આપ્યો કે
આજ ભરતક્ષેત્રમાં મગધદેશમાં અચલ ગામે ધરણજ૮ નામે બ્રાહ્મણ હતું. તેને કપિલા નામની દાસી હતી. તેને પુત્ર કપિલ હતું. તે કાને સાંભળી સાંભળી વેદ ભણી ગયે. માટે થઈ દેશાંતર કરતાં રત્નપુર નગરે પહોંચે. ત્યાં છાત્રને ભણાવનાર ઉપાધ્યાય પાસે જઈ વિનય કરવા લાગ્યું. તેથી ઉપાધ્યાયે તેને પૂછ્યું કે તું કયાંથી આવ્યો? તેથી તેણે ઉત્તર આપ્યો કે અચલ ગામથી ઘરણિજઢ બ્રાહ્મણને હું પુત્ર છું. અને વિદ્યાભ્યાસ માટે આપની પાસે આવ્યું છું.
