________________
૧૧૧,
રાને મળવા માટે ગયા છે. આકાશમાંથી જુએ છે તો આખું નગર ધ્વજાપતાકાથી શાભિત હર્ષવાળું છે. અને રાજકુલ વિશેષે કરી આનંદિત છે. તેથી વિસ્મય પામી વિકસ્વરનેત્રવાળે તે આકાશથી રાજભુવનના આંગણે ઉતરે છે; શ્રી વિજય તેની હામે આવી ઉચિત વિનય સાચવી મહેલમાં લઈ જઈ સિંહાસન ઉપર બેસાડે છે. અમિતતેજે નગરના ઓચ્છવનું કારણ પૂછયું, તેથી શ્રી વિજયે કહ્યું કે આજથી આઠમે દિવસે એક નિમિત્તિએ આવ્યો, દરવાને રજા લઈ સભામાં પેસવા દીધે, આપેલ આસન ઉપર બેઠે, મેં તેને આવવાનું કારણ પૂછયું તેથી તેણે કહ્યું કે–હે મહારાજા? મેં નિમિત્તશાસ્ત્ર જોયું તેમાં માલુમ પડ્યું છે કે પિતનપુરના અધિપતિ પર આજથી સાતમે દિવસે મધ્યાન્હ સમયે વીજળી પડશે. આવા કાનને કટુક વચન સાંભળી મંત્રી બેલી ઉઠયા કે, હે નિમિત્તિયા ! તે વખતે તારા માથે શું પડશે? તેણે કહ્યું કે-કે પાયમાન ન થાઓ. મેં જેવી રીતે જાયું તેવું નિમિત્ત તમને કહ્યું છે. આ બાબતમાં મારે કોઈ આત્મદેષ નથી. પણ કહું છું કે તે દિવસે મારા મસ્તકે સુવર્ણની વૃષ્ટિ થશે. આ પ્રકારે તેણે કહ્યું છતાં મંત્રિએ કીધું કે-આ નિમિત્તશાસ્ત્રનું જ્ઞાન તમે તેના પાસેથી મેળવ્યું? તેણે કહ્યું કે જ્યારે અચલસ્વામીએ દીક્ષા લીધી તે વખતે મેં પણ મારા પિતા સાથે દીક્ષા લીધી હતી, અને તે સાધુ અવસ્થામાં હું અષ્ટાંગ નિમિત્ત ભણેલે, તે વાર પછી હું યૌવન અવસ્થા પામ્યો, પૂર્વે જે કન્યા સાથે મારું સગપણ થયેલું હતું તેણુના ભાઈઓએ આવી મને ચળાવીને દીક્ષા છોડાવી. કર્મ પરિણતિના વશથી હું તે કન્યાને પરણ્યો છું. પણ હમણું સર્વજ્ઞ કથિત નિમિત્ત અનુસારે મેં ઉપયોગ
