________________
૮૪
પ્રકરણ ૩ જુ
દીધી! સામેના ઝાડ સાથે શીશી અફળાતાં તેના ટુક ટુકડા થઈ ગયા.
મુસલમાન નાકર તા આ જોઈ રાડ પાડી ઊડો, “ અરે સુવ્વર ! બેવકૂફ ! નાલાયક! તને કાંઈ ભાન છે કે નહિ ? તે કેટલું બધું ગુમાવ્યું છે? કાગડાના કંઠે રત્ન કે ભીલડીની મુઠ્ઠીમાં રમાતી આવ્યું તૈય શું? ” મુઠ્ઠી ઉગામી રાષપૂર્ણ નજરે આનંદઘનજી સામે તે થૂંક ઉડાવવા લાગ્યા.
આનદઘનજી તેા શાન્ત
પ્રશાન્ત ઉપશાન્ત હતા. ઊભા હતા ત્યાં તેમણે
જે કાળમીઢ શિલા ઉપર તે લઘુશંકા કરી. અને તેમના પેશાબથી કાળી પત્થરની પાટ સુવર્ણની થઈ ગઈ !
મુસલમાન નાકર આંખ ફાડીને જોઈ રહ્યો. આધાર આનદઘનજીના પગમાં પડી વિચાર ઘૂમતા હતા કે
જેના મળ–મૂત્રમાં દુનિયાની ગરીબાઈ હરવાની તાકાત છે તેના મગજ અને હૃદયમાં કેવું ઉત્તમ પડ્યું હશે ?
સાનુ
વિનાની લાકડી પડે તેમ તે ગયા. તેના મનમાં એક જ
*
6
આબુના પહાડ ઉપર અચળગઢની ગુફાઓ છે.
