________________
૮૨
પ્રકરણ ૩ જું રાજા રાણી દો મિલે યા ના મિલે, ઈસમેં આનંદઘન કું ક્યા?”
–રાજા-રાણ મળે કે ન મળે તેમાં આનંદઘનઅને શું ?
બરે જ મેહથી ઘેરાયેલું વિશ્વ ગબડી પડે કે ઉછળે-ગમસ્તીમાં ચકચૂર પડેલ અવધૂતને તેમાં શું?
આબુની સુંદર નિસર્ગશ્રીના બળે ઝષભ પ્રીતમની પ્રેમમદિરાના બાટલા ચઢાવી આનંદઘનજી દિવ્ય સમાધિમાં પડ્યા રહેતા.
લીલીછમ ગીચ ઘટાઓ હતી. પાસે કરાવ્યું હતું. નીલરંગી આકાશ હતું. કવિને કાવ્ય રચવા જોઈતા સઘળા પ્રકૃતિના સુંદર પદાર્થો આજુબાજુ વેરાયેલા હતા.
આનંદઘનજી સ્વરચિત પદો ગાતા હતા.
શુદ્ધ ચેતનતત્વની મેજ ઉડાવી રહ્યા હતા. જાણે કે એ પહાડ આધ્યાત્મિક દામ્પત્યનું શયનગૃહ બની ગયે હતે. ભીષણ એકાંત અને રમ્ય મસ્તી! કેઈનીયે ખલેલ નહોતી.
ત્યાં અચાનક એક માણસ બાટલી લઈને આવ્યો ! આનંદઘનજીના પગમાં બાટલી મૂકીને બે : “તમારી
