________________
જીવન પ્રસંગે
જે રાજા રાણીને દેખતાં આંખો મીંચતો, અને નાક મરડો, હવે ખાતાં પીતાં ઊઠતા બેસતાં તે જ રાણીનું નામ હોઠે બેસાડતો!
આથી બીજી રાણીઓમાં અદેખાઈ જાગી. સૌએ ભેગા મળી વિચાર્યું કે કેઈ જોગી-જાતિએ દેરે મંત્રી આવે લાગે છે.
એક વિશ્વાસુ દાસી બાતમી લાવી કે આબુના આનંદઘન એગીએ તેને કાગળની કટકીમાં કાંઈક લખી આપ્યું છે અને રાણી તે ગળાના તાવિજમાં બાંધીને ફરે છે. રાજાના વશીકરણનું એ જ મુખ્ય કારણ છે.
બધી જ રાણીઓએ વારંવાર રાજાના કાન ભંભેર્યા. રાજાને કુતૂહલ થયું.
એક વાર પેલી રાણી તેના ખભે માથું ઢાળીને બેઠી હતી. ત્યાં અચાનક જ રાણીના ગળામાંથી તાવિજ ખેંચી કાઢી ખેલીને જોયું. અંદર કાગળની નાનકડી ચબરખી હતી. રાજાએ વિચાર્યું કે તેના આ રાણી પ્રત્યેના આંધળા પ્રેમનું મૂળ શું આ કાગળની કટકીના બે ચાર શબ્દોમાં છે? અને કાગળની ચબરખી તેણે વાંચી અને હસી પડ્યો. “ધન્ય ગીરાજ! ધન્ય છે તમને !”
કાગળની કટકીમાં આનંદઘનજીએ લખ્યું હતું કે
