________________
૬. બાળરાજાનું અપહરણ
પ૭
અને બોલવા લાગી અને મારે પુત્ર લાવી આપે. રાજમહેલની દાસ-દાસીઓ પણ રડવા લાગ્યા. સર્વત્ર શોકની ગહરી છાયા ફરી વળી. રુકિમણી કે કલ્પાંત કરે–છે કે પુત્ર દુઃખથી પીડાઈને ગયે હેત તે આવે શેક ન કરત, મારા પુત્રનું અપહરણ થાય જ કેમ! હું કોણ? ત્રણ ખંડના અધિપતિ કૃષ્ણમહારાજાની રાણી? કૃષ્ણ રુકિમણને હિંમત આપવા પૂર્વક કહે છે કે ગમે તેમ કરીને હું પ્રદ્યુમ્નકુમારને પત્તો મેળવીશ. પણ ઘણું ઘણી શોધ ચલાવતાં બધાં સુભટે નિરાશ થઈને પાછા આવ્યા. કયાંય પણ કુમારને પત્તો મળે નહિં તેથી કૃષ્ણ વાસુદેવના પગ ઢીલા પડ્યા. હવે મારે શું કરવું? મને એક બાજુ પુત્ર વિરહનું દુઃખ છે. બીજી બાજુ લોકો એમ કહેશે કે કૃષ્ણના પુત્રનું અપહરણ થયું. આવા મોટા કૃષ્ણ વાસુદેવ છે. ચાલતા ધરતી ધ્રુજાવે છે. ત્રણ ખંડના સ્વામી હોવા છતાં એના એક પુત્રને સાચવી ના શક્યા !
સંસારની આવી ઘટમાળ જોતાં યોગીજને વૈરાગ્ય ભાવના પામે છે કૃણુ મહારાજ પણ આકુળ-વ્યાકુળ થઈ ગયાં. અનેક અનુચ અને સિપાઈઓને ચારેબાજુ દોડાવ્યાં પરંતુ સર્વ વ્યર્થ ગયાં. બાળકને કઈ પત્તો લાગતો ન હતા જેથી સહુના મોં ઉપરથી તેજ હણુઈ ગયું હતું. આ આ સમયે એક સત્યભામા ખુબ ખુશ હતી. શોકયને પુત્ર 'ગે છે તેથી તેના હૈયે આનંદ હતો. જ્યારે રાજ્યભરમાં શેક પ્રવર્તતે હતે.
