________________
૨૩૮
- પુણ્યને પ્રભાવ યાને પ્રદ્યુમ્નકુમાર
એકવાર ઈન્દ્ર મહારાજા સભા ભરીને બેઠાં હતાં. તેવે વખતે ઈન્દ્ર કૃષ્ણ વિષે વાત કાઢી અને તેના ખૂબ ખૂબ વખાણ કર્યા. કૃષ્ણ તમામ દેથી રહીત અને ગુણ ગ્રહણ કરનારા છે. તેમજ નીચ સાથે યુદ્ધ પણ કરતાં નથી. આ સાંભળી કેઈ એક દેવ ગુસ્સે થયે. અરે મૃત્યુ લેકના માનવીના ઈંદ્ર મહારાજા ખોટા વખાણ કરે છે. તેથી ઇન્દ્ર મહારાજાની વાત ખોટી છે એવું સાબિત કરી બતાવવા તે દેવ દ્વારિકામાં આવ્યું.
કૃણ અધ ક્રીડા કરવા માટે નગરની બહાર જઈ રહ્યાં હતાં તે સમયે પેલા દેવે અત્યંત દુર્ગધ મારતા કાળા કુતરાનું મૃતદેહ સજી રસ્તા ઉપર બદબુ ફેલાવતું કર્યું. કૃષ્ણ તે શબ સામે જોઈને બોલ્યા. અરે આ કુતરાના દાંત કેવા સુંદર અને સફેદ ચકચકતા છે? પછી તરત જ દેવે તારાનું રૂ૫ તજી દીધું. માનવી સ્વરૂપે દેવે કૃષ્ણને અશ્વ પડાવી લીધું અને બોલ્યાં કે હું આ અશ્વ હરી જાઉં છું જેનામાં બળ હોય તે મારી સાથે લડે-મને હરાવીને અશ્વ પાછો લઈ જઈ શકે છે. કૃષ્ણના પુત્રો તેની સાથે લડ્યા પણ હાર્યા એટલે વીલા મઢે પાછા ફર્યા. આથી કૃષ્ણ બીજો અધ લઈ તેની પાછળ પડયા અને કહ્યું-અરે દુષ્ટ, મારા અને તું કેમ લઈ જાય છે ? ઊભું રહે. આપણે યુદ્ધ કરીએ. દેવ ઊભે રહ્યો અને બે હે કૃષ્ણ, આવ આપણે લડીયે. તું મને જીતી લે અને અશ્વ પાછો લઈ જા તને ખબર નથી કે આ ઉત્તમ અશ્વ બળવાનને
