________________
૧૫. અપમાનનું પરિણામ
૨૩૩ તળીયું આપ્યું અને કૃષ્ણ ત્યાં જ્યાં. મનમાં વિચાર કરે છે કે શું પાંડ મારા કરતાં વધુ બળવાન હશે કે વહાણ વગર તેઓ નદીને પાર ઊતરી ગયાં! ત્યાર બાદ કૃણ એક હાથે રથ પકડી બીજા હાથે તરતાં તરતાં સામે કાંઠે પહોંચી ગયાં. આવી કૃષ્ણની શક્તિ જોઈ પાંડે હસતાં હસતાં સામાં આવ્યાં. તરત જ કૃણે પૂછયું કે તમે કે કેવી રીતે ગંગા પાર આવી ગયાં ? પાંડે કહે-પ્રભુ! નાવની મદદથી અમે તે અહીં ઊતર્યા છીએ. કૃષ્ણ કહે મારા માટે નાવ કેમ પાછું ના મોકલ્યું ? પાંડ કહે- અમે તમારું બળ જેવા ઈચ્છતાં હતાં આ સાંભળી કૃણ ખૂબ જ ગુસ્સે થયાં
આંખ ફેરવીને કૃષ્ણ બેલ્યાં. આ પદ્મનાભને મેં જીત્યાં. તમે સૌ તે હારીને શરણે આવ્યાં હતાં તે ભૂલી ગયાં? તમે મારા બલની પરીક્ષા કરતાં શરમાતા નથી ? અને ગુસ્સામાં કૃષ્ણ પાંચે પાંડવોના રથ ભાંગીને ભુકકે કરી નાંખી દ્વારિકા ચાલ્યા ગયાં. અને કહેતાં ગયાં કે તમારે મારી ભૂમિ ઉપર રહેવું નહિં. જે જગાએ પ્રભુએ આ રથ ભાંગી નાંખેલા ત્યાં રથમઈન નામનું નગર વસાવ્યું. પાંડે પોતાની ભૂલને પસ્તા કરતાં કરતાં હસ્તિનાપુર નગરે આવ્યાં. માતા કુંતી પાસે જઈ બનેલી તમામ હકીક્ત કહી સંભળાવી તેમજ કરેલી ભૂલને પસ્તાવો કરવા લાગ્યાં.
કુંતાજી કહે- પુત્રો. તમે જે કાર્ય કર્યું છે તે ખરેખર શરમજનક કહેવાય. કૃણ તમારા દરેક કાર્યમાં
