________________
૧૨. લાંબ–પ્રદ્યુમ્ન
૧૮૭
અમારે દૂધ લેવાનું છે. જે ભાવ હશે તે મુજબ પૈસા આપીશું. અને શાંબ આગળ ચાલે છે. પેલબાઈ તેની પાછળ પાછળ જાય છે. છેડે દૂર ગયા પછી એક જિર્ણ અને એકાંતવાળા મકાનમાં જઈને બાઈને અંદર બોલાવી. ભરવાડણ એવા એકાંતવાળા નિર્જન મકાનમાં ગઈ નહિં પરંતુ બહાર ઊભી રહી.
શાબે ફરીવાર અંદર આવવા કહ્યું–છતાં ભરવાડણે સ્પષ્ટ ના કહી એટલે બળજબરીથી બાઈને અંદર લઈ જવા બાઈનું કાંડુ પકડયું ત્યારે બાઈ ધ્રુજી ગઈ અને બોલી કે હું અંદર નહિં આવું—દૂધ લેવું હોય તે અહીં આવીને લઈ જાવ. ખોટી રીતે મારા ઉપર જોર જુલમ કરીશ નહિં. નગરીના રાજા કૃષ્ણને ખ્યાલ આવશે તે તને શિક્ષા થશે. મહેરબાની કરીને મને છોડ. મારે હાથ કેમ પકડી રાખ્યો છે?
શાંબ કહે–અરે ! જે તારો કૃષ્ણ રાજા, એ શું કરી લેવાનું હતું? મેં તે આવા કેટલાંય કામ કર્યા. કઈ મને કશું જ કરતું નથી. તારે ફરિયાદ કરવી હોય તે જા ફરિયાદ કર. થાય તે કરીલે–પણ આજે તે તને હું છેડીશ નહિ આમ કહી ભરવાડણના કપડાં ખેંચવા લાગ્યા. આ જોઈ ભરવાડ બે-અલ્યા કૃણ જેવા રાજાના રાજ્યમાં આ અત્યાચાર કરનાર તું કેણ છે ? આથી શાંબ મટી મેટી ડાંગ લઈને ભરવાડને મારવા જાય છે.
કૃણે વિચાર્યું કે શાંબ નક્કી મને મારશેજ, મારાથી
