________________
૧૮૬
પુણ્યને પ્રભાવ યાને પ્રદ્યુમ્નકુમાર
બધી વાત જણાવી. ફરીથી ભૂલ ન થાય તે માટે જણાવ્યું.
જાંબુવતી તે છંછેડાઈ પડી અને બોલી કે સત્યભામા, તે જુઠ્ઠી અને ઈર્ષાળું છે. મારા પિતાના અનુભવથી કહું છું કે શબને જુએ છે કે બળી જાય છે એટલે ખોટી વાત કરે છે. બાકી મારે શાબ તે અત્યંત શાણે અને સમજુ છે. તે કદી કેઈની સાથે લડે ઝગડે જ નહિં. ખરી વાત તે એમ છે કે હું રૂકિમણી સાથે મૈત્રી રાખું છું તેથી તેને ઈર્ષા થાય છે અને અમને હેરાન કરવા ખાતર જ આવા ખોટા ઝગડા કરે છે.
કૃણ કહે–અરે જાંબુવતી ! શાબને હું બહુ સારી રીતે જાણું છું. રોજ તેની ફરિયાદ મારી પાસે આવે છે તને તારા પુત્રને વાંક કે અવગુણ લક્ષમાં નહિં આવે પરંતુ હું તને તેની ખાતરી કરાવી આપીશ. પછી કહેજે કે તમારી વાત સાચી છે. કેટલાક દિવસ પછી કૃષ્ણ અને જાંબુવતીએ ભરવાડ અને ભરવાડણને અસલ વેશ લઈ દ્વારિકા નગરીના બહારના દરવાજેથી આવ્યા. ભરવાડણને માથે દૂધની તાંબડીઓ છે અલમસ્ત નવયૌવના અને અત્યંત સ્વરૂપવાન ભરવાડણ દૂધ વેચવા ચાલી ગલીએ ગલીએ અને શેરીએ શેરીએ ફરતી દૂધ ભે દૂધ ની બૂમ પાડતી જાય છે.
રસ્તામાં કેટલાંક બાળક સાથે ફાન મસ્તી કરતો કરતો શાંબ ઊભે હતે. શાબે આ મદમસ્ત યૌવના ભર વાડણને જઈ તેની દાનત બગડી. તેણે આ ભરવાડણને બોલાવી અરે એ બાઈ! અહીં આવ મારી સાથે ચાલ.
