________________
૧૧. પિતા-પુત્રમિલન
૧૬૭
પ્રદ્યુમ્ન પિતાના ચરણામાં નમી પડયા. બળદેવજીને અને વસુદેવજીને પગમાં પડી વંદન કર્યાં. સૌએ અત્યંત હ પૂર્ણાંક બાથમાં લીધો. પુત્રના પરાક્રમની વાહવાહ કરી. વાતાવરણમાં સર્વત્ર આનંદની મહેક ફાલી રહી.
ખૂબજ ધામધુમથી નગરપ્રવેશ કરાવ્ચે. નગરમાં ઘેર ઘેર કુમારની બહાદુરીની વાતો થવા લાગી. આખા રાજ્યમાં સત્ર આનંદ મંગળ વર્તાઈ રહ્યાં. કુમાર રૂકિમણી માતાને મહેલે આવ્યેા. ઘેર ઘેર કુમારની પ્રશ'સા થતી હતી.
પુત્રઃમિલનની ખુશાલીમાં રાજ્યભરમાં એક અનેરી ઉત્સવ રાજ્યભરમાં અને રાજસભામાં આઠ દિવસથી ઉજ વાઈ રહ્યો છે. જ્યાં જુએ ત્યાં માનવ મહેરામણ ઉમટી પડચા છે. ઠેરઠેર મંડપ–કમાના અને રોશનીના ઝળહળાટ ઝગમગી રહ્યો છે.
એક દિવસ કૃષ્ણ મહારાજ સભા ભરીને બેઠાં હતાં તેવામાં બહારથી બૂમો પાડતા દૂર્ગંધન સભામાં આવીને કૃષ્ણને કહે છે હે પ્રભુ, હું મારી પુત્રીને ભાનુકુમાર સાથે પરણાવવા અનેક સગાં-વ્હાલાઓ અને અનુચરો સાથે અહી આવી રહ્યો હતો. દ્વારિકાનગરીની બહાર થાડે દૂર અમે મુકામ કરેલા. અનેક કિંમતિ અલકારે અને આણુષણા પહેરીને બેઠેલી મારી પુત્રીને કોઇ અજાણ્યા માણસ અલાત્કારથી લઈ ગયા છે. અમે તેની પાછળ પડયાં પરંતુ તે કયાં અદૃશ્ય થઈ ગયા તેની કોઈને ખબર પણ ન પડી માટે આપ તેની તપાસ કરાવી મારી પુત્રી પાછી મેળવી આપે.
