________________
૧૪૮
પુણ્યને પ્રભાવ યાને પ્રદ્યુમ્નકુમાર
વિદ્યાના બળે અશ્વ લઈને દ્વારિકામાં ઘાસથી ભરેલી વખારે હતી ત્યાં ગયે. કુમારે વખારના રક્ષકને વિનંતિ કરી કે મારે અશ્વ બહુ ભૂખે થયે છે. તમે માંગે તેટલું ધન આપીશ પરંતુ અશ્વને ખાવા દે. ધનના લાલચ રક્ષકએ રજા આપી. કુમાર અને અશ્વ અંદર ગયા. ક્ષણવારમાં તે તમામ ઘાસ સાફ કરી કુમાર અશ્વને લઈ પાણીની પરબે ગયે. ધનના લેભે પરબવાળાને સમજાવી પાણી પીવાની રજા મેળવી અંદર ગયો ત્યાં પણ ડીજ વારમાં બધું જ પાણી સાફ કરી સમગ્ર જગા રણ જેવી કરી મૂકી. ત્યાંથી નીકળી કુમાર પોતાના અશ્વને લઈને જાય છે તેવામાં ભાનુકુમારે જે. અશ્વના શોખીન ભાનુ કુમારે અશ્વની ઉત્તમ જાત જોઈ કુમારને પૂછયું કે ભાઈ? આ છેડે વેચવાને છે? કુમાર કહે-પૂરી કિંમત મલે તે જરૂર વેચવાની ઈચ્છા છે, કુમાર મેં માગ્યા દાન આપવા તૈયાર થયે.
પ્રદ્યુમ્નકુમાર કહે-કે હે રાજકુમાર! આ અશ્વ ઉત્તમ જાતવાન એલાદ છે, આપ પહેલાં તેની પરીક્ષા કરી જુઓ અને મારી વાત સાચી લાગે તે દામ ચુકવજો. તમને સંપૂર્ણ સંતેષ થાય તે જ હું તેની કિંમત લઈશ. તમને એમ ન લાગે કે મને છેતરી ગયે!
આ સાંભળી ભાન કુમારે ધેડાની લગામ હાથમાં લઈ ઝડપથી તેના ઉપર સવારી કરી આમતેમ ફેરવવા લાગે. ઘેડાએ સવારને પારખી તેફાન કર્યું અને ભાનુ કુમારને પછાડી દીધે જેથી તેના મુખમાંથી લેહી વહેવા લાગ્યું. દાંત
