________________
૮. નારદજી પાછા ફર્યા
૧૧૭
અવાજ આવ્યો તેથી તે દિશામાં ગયે. એક મોટા ઝાડ સાથે એક વિદ્યાઘરને બાંધવામાં આવ્યું હતું અને તે જોર જોરથી રડતે હતે. દયાળુ કુમારે તેનું બંધન કાપી નાંખી છૂટો કર્યો.
પ્રદ્યુમ્નકુમારે પૂછ્યું કે હે ભાઈ! તું કેણ છે ? શા કારણથી તારી આવી દશા થવા પામી ? હું તારે મિત્ર છું એમ સમજીને જરા પણ ગભરાયા વગર સત્ય હકીકત કહે. વિદ્યાઘર કહેહે ભાગ્યવાન ! મારા કેઈ પુણ્યને ઉદય હશે કે આપ અહીં આવ્યાં અને મને છૂટે કર્યો હું મને જવ નામે વિદ્યાઘર છું. આ પવનમાં એક ક્રૂર વસંતક વિદ્યાઘર રહે છે. ને મારા પૂર્વભવને દુશ્મન છે. જેથી કપટ કરી મને બાંધી ઘણેજ ત્રાસ આપે છે. તે દયાળુ ! અત્યારે તમે મારા સગાં ભાઈથી પણ વિશેષ છે. તમારા સિવાય બીજા કેઈને આશરે નથી, ગમે તે રીતે આપ મને બચાવે, હું આપને ઉપકાર કદી નહિ ભૂલું. આ સાંભળી કુમારે તેને હિંમત આપી.
આ વિધાધરને છૂટા કરતા પહેલાં કુમારે કઈ જ વિચાર ન કર્યો કે આ માણસ મને દગો કરી મુશ્કેલીમાં મૂકી દેશે તે ? ઉપકારી જને ઉપકાર કરતી વખતે સજજન કે દુર્જન લેતા નથી. પરંતુ પિતાનું સત્ કાર્ય કરે છે. કુમારે મને જવ વિદ્યાધરને છોડ્યો કે તરતજ દેડતે જઈ પિતાના દુશ્મન વિદ્યાધર વસંતકને વાળ પકડી ઢસડીને કુમાર પાસે લાવ્યો. તેમજ કુમારને કહેવા લાગ્યું કે મિત્ર
