________________
૧૧૬
પુણ્યને પ્રભાવ યાને પ્રદ્યુમ્નકુમાર
સિદ્ધિઓના શિખર પૈકી ૧૧ મું શિખર સર કર્યું.
સિદ્ધિને ૧૨ બધાં કુમારે એ ભેગા મળી વિચાર કર્યો કે આપણે પ્રદ્યુમ્નને કેઈપણ રીતે મારી શકવાના નથી તેમજ એ મહા બળવાન હાઈ આપણે ફાર્વીએ તેમ નથી તે હવે વાતજ છોડી દઈએ. વજ મુખ બે-ભાઈઓ, તમે સૌ નાશી પાસ ન થાવ. મારી પાસે હજૂ તે કેટલીયે વસ્તુ છે. ગમે તે રીતે હું એને મારીને જ જંપીશ. તમે કઈ ચિંતા કરશે નહિ. દુષ્ટને દુષ્ટ જ વિચાર આવે ને!
એક દિવસ સર્વ કુમારે ભેગાં મળી ફરવા નીકળ્યા. ફરતાં ફરતા ઘણે દૂર નીકળી ગયા. આગળ જતાં પદ્યુમ્ન નામે મોટું જંગલ આવ્યું. ત્યાં વમુખ બેલ્થ જુઓ, ભાઈઓ, આ જંગલમાં સહેજ પણ ભય રાખ્યા સિવાય જે માણસ જાય છે તેને અખૂટ લક્ષ્મી પ્રાપ્ત થાય છે. આ સાંભળી પ્રદ્યુને કહ્યું કે હે ભાઈ! આ વનમાં જવાની મારી ઈચ્છા છે તે મને રજા આપે.
વજમુખને તે વાત ગમતી જ હતી. એટલે રજા આપીને કહ્યું જેવી તારી ઈચ્છા ! જો કે આ વનમાં જવાની મારી ઈચ્છા હતી પરંતુ તે માને છે એટલે મારે તને જવા દે એ મારી ફરજ છે. જા–ઘણું ખુશીથી જા.
કુમારને એ વનમાં પ્રવેશ થતાં જ કેઈને રડવાને
