________________
૧૧૦
પુણ્યને પ્રભાવ યાને પ્રદ્યુમ્નકુમાર
રસ્તામાં કપિત્થ નામે મોટું જંગલ આવ્યું. આ જંગલમાં અનેક કેડના ઝાડ હતાં. તે ઝાડ ઉપર અમૃત સમાન મીઠા કેઠાના ફળ હતાં. આ જોઈને જ મુખે સૌ સાથીઓને કહ્યું-ભાઈએ, આ વનના અધિષ્ઠાતા દેવ આ વનમાં પ્રવેશ કરનારને શબ્દોમાં વર્ણવી ન શકાય તેવી અભૂત નિર્મળ કાંતિ પમાડે છે.
આ સાંભળી પ્રદ્યુમ્ન બોલી ઊઠયે કે એમ હશે તો તે હું એકલેજ આ વનમાં જઈશ એમ કહી તરતજ કપિત્થ વનમાં પ્રવેશે છે. વનમાં એક મોટા ઘટાદાર કઠાના વૃક્ષને દેખી તેને ઉપર ચડી ગયે અને પાકા કોઠાના ફળ તેડી અંદરને મીઠે પદાર્થ ખાઈને છેતરાં નીચે ફેંકવા લાગ્ય, આમ અતિશય આનંદ કરતે એક ઝાડેથી બીજે ઝાડે અને એક ડાળેથી બીજી ડાળે કૂદાકૂદ કરતે મજા લૂંટતે હતે. આનંદ કરતે હતે.
એવામાં એ જંગલના અધિષ્ઠાતા દેવ– એક મદમસ્ત હાથીનું રૂપ ધારણ કરી ત્યાં આવ્યાં. તે અત્યંત ગુસ્સે થયેલ હતાં. લાંબા દંતશૂળ અને સુંઢને વારંવાર ઉછાળી–અવાજ કરી ડરાવતા હતા. કુમારને પકડવાની શરૂ આત કરે છે ત્યાં બાહોશ અને ચતુર પ્રદ્યુમ્નકુમારે સ્વશક્તિના બળે તે હાથીને વશ કરી તેના લાંબા દાંત ઉપર પગ મૂકતાં જ તે મદમસ્ત હાથી ઉપર ચડી બેઠે, તેના ગંડસ્થળ ઉપર વારંવાર તાડન-કરીને મદ રહિત કર્યો.
